Υπό αμφισβήτηση ο δικομματισμός

Σημερινή δημοσκόπηση της εταιρείας Public Issue για λογαριασμό της «Καθημερινής» και του ΣΚΑΪ, ήρθε να επιβεβαιώσει αυτά που γράφαμε στο χθεσινό δημοσίευμα «Υπό συνεχή και διευρυνόμενη αμφισβήτηση τελεί πλέον ο δικομματισμός» Σύμφωνα με την εκτίμηση της πρόθεσης ψήφου, αν αύριο είχαμε εκλογές η Ν.Δ. θα αποσπούσε το 38,5% των ψήφων έναντι 35% του ΠΑΣΟΚ. Τρίτο κόμμα θα αναδεικνυόταν ο ΣΥΡΙΖΑ με 11,5% και ακολουθούν ΚΚΕ (7,5%) και ΛΑ.Ο.Σ. (4,5%). Το αποτέλεσμα αυτό δεν θα οδηγούσε σε αυτοδύναμη κυβέρνηση, αφού η Ν. Δ. θα καταλάμβανε 143 έδρες. Μείωση της κοινοβουλευτικής του δύναμης θα παρουσίαζε το ΠΑΣΟΚ (98 βουλευτές) ενώ αντιθέτως η κοινοβουλευτική ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ θα τριπλασιαζόταν φθάνοντας τις 31 έδρες. Οι βουλευτές του ΚΚΕ θα έφθαναν τους 20 και του ΛΑ.Ο.Σ. τους 12. Η έρευνα διεξήχθη την περασμένη εβδομάδα πριν την εκλογή Τσίπρα. Το ενδεχόμενο αυτό μπορεί να τρομάζει τα γαλάζια και πράσινα κομματικά επιτελεία, όχι όμως και την κοινή γνώμη που σε ποσοστό 52% θεωρεί ότι η χώρα μπορεί να κυβερνηθεί καλύτερα από κυβερνήσεις συνεργασίας.
Βεβαίως οι δημοσκοπήσεις αποτυπώνουν τη στιγμή. Τίποτε δεν είναι δεδομένο για κανένα κόμμα, πόσω μάλλον για τον Συνασπισμό, που και οι θερμότεροι υποστηρικτές του, το υπερψηφίζουν υπό αυστηρούς όρους. Ο ΣΥΝ μπορεί να διαδραματίσει αποφασιστικό ρόλο στην διαμόρφωση της Νέας μεταπολίτευσης αν δεν αρκεστεί στην ηλικιακή και μόνο ανανέωση της ηγεσίας του, δεν θα μετατρέψει τον πρόεδρο σε αρχηγό και δεν θα βιαστεί να πιστέψει ότι τα τωρινά ενθαρρυντικά αποτελέσματα των δημοσκοπήσεων θα μεταφραστούν οπωσδήποτε σε ψήφους την ώρα της κάλπης.
Η ιστορία επαναλαμβάνεται, όπως ορθά επισημαίνει ο Παντελής Μπουκάλας «Για χρόνια, και ιδίως επί Ανδρέα Παπανδρέου, η Αριστερά, συνήθιζε να μοιρολογεί καταγγέλλοντας το ΠΑΣΟΚ ότι «τη λεηλατεί». Ίδια μοιρολόγια αρχίζουν να ακούγονται τώρα από την πλευρά των πρασίνων, που αδυνατούν με τη σειρά τους να διακρίνουν αφενός τα λάθη τους, αφετέρου τις στροφές της κοινωνίας και τις κινήσεις της ιστορίας, μικρές ή μεγάλες, και ως εκ τούτου αυτοκαταδικάζονται. Κατά βάθος, αυτή η πρόσδεση σε κεκτημένα που απλώς δεν υπάρχουν, άλλο δεν συνιστά παρά άρνηση της πολιτικής και προοίμιο σοβαρότερης ήττας»
Αλλά η πολιτική αυτό ακριβώς είναι: διαρκείς συγκρούσεις, αναπροσανατολισμοί, μετακινήσεις, απορρίψεις, νέες προτιμήσεις. Η τωρινή ραγδαία πτώση του ΠΑΣΟΚ όπως βέβαια και η επίσης ραγδαία αύξηση των δυνάμεών του τη δεκαετία του 1980, θα έπρεπε να είχε διδάξει την ηγεσία του, ότι ασάλευτη κοινωνία δεν υπάρχει, όσο και αν τα ηγεμονεύοντα κόμματα επιχειρούν να την καθηλώσουν και να την περιφράξουν.