Ώριμα τέκνα της οργής

Είναι πραγματικά δύσκολα να ερμηνεύσει κανείς, με παλαιό οπλοστάσιο επιχειρημάτων, αυτά που συμβαίνουν και αυτά κυρίως που θα ακολουθήσουν.
Από τη βολή του καναπέ, από τις υποχρεώσεις που μας φόρτωσαν, από τους φίλους που δεν έχουμε, από τους προγραμματισμούς για μια μίζερη ζωή, από το χρόνο που κλέψαμε πιστεύοντας ότι μπορούμε να τον πληρώσουμε… ακόμα και αν κάποτε είχαμε μπερδευτεί στην πορεία, από το Πολυτεχνείο του 1973 μέχρι το Πολυτεχνείο του 2008 υπάρχει χάσμα αξεπέραστο.
Είναι αυτό το χάσμα που απομάκρυνε την αλληλεγγύη των γενεών και έκοψε απότομα μια αλληλουχία. Την κληρονομιά την ξοδέψαμε στα χρηματιστήρια και στο ευ ζην. Ξεπουλήσαμε την ψυχή μας στο διάολο και τώρα ο δρόμος, εκεί που γίνονται οι συναντήσεις, στην Πατησίων στη Στουρνάρη φαντάζει γκρεμός. Δεν μπορούμε πλέον να μπούμε στην παρέα. Δεν μπορούμε να ανταμώσουμε…
Αυτό που με ανησυχεί περισσότερο είναι η ανικανότητα να καταλάβουμε την νεολαία. Αυτό θα έπρεπε να είναι το κυρίαρχο σήμερα, γιατί αλλιώς οι σχεδιασμοί για το μέλλον είναι στην άμμο παλάτια, ή καλλίτερα προσάναμμα σε μια φωτιά που θα μας κάψει. Τίποτα δεν έχουμε διδαχτεί τελικά, ο εμφύλιος σ’ αυτή τη χώρα φαίνεται πως δεν θα τελειώσει ποτέ. Αυτή γενιά η γενιά μας, δεν ξέρω ακόμα πόσες ήττες θα βιώσει.
Λέτε να γεμίσαμε κουκουλοφόρους έτσι ξαφνικά; Λέτε να γεμίσαμε χιλιάδες «γνωστούς αγνώστους» σε όλη την Ελλάδα;
Τα παιδιά μας είναι. Τα παιδιά μας που βγήκαν στους δρόμους με θυμό μεγάλο. Τα παιδιά μας που βγήκαν έξω από τα άθλια σχολεία. Τα παιδιά των ντιλίβερι, της μειωμένης απασχόλησης των άχρηστων πτυχίων. Τα παιδιά που σιχάθηκαν το σύστημα, που σιχάθηκαν την διαπλοκή, τα παιδιά που δεν θέλουν να μας μοιάσουν, σπαταλώντας το χρόνο τους κυνηγώντας το βόλεμα, και την διασφάλιση του πλαισίου. Τα παιδιά μας που είναι «τέκνα της ανάγκης και ώριμα τέκνα της οργής»
Για διαβάστε πως μας βλέπουν

Επιστολή φίλων του Αλέξη
Είμαστε τα παιδιά σας! Αυτοί, οι γνωστοί - άγνωστοι ...
ΘΕΛΟΥΜΕ ΕΝΑΝ ΚΑΛΥΤΕΡΟ ΚΟΣΜΟ!
ΒΟΗΘΗΣΤΕ ΜΑΣ. Δεν είμαστε τρομοκράτες, «κουκουλοφόροι, «γνωστοί - άγνωστοι».
ΕΙΜΑΣΤΕ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΣΑΣ!
Αυτοί, οι γνωστοί - άγνωστοι ...
Κάνουμε όνειρα μη σκοτώνετε τα όνειρά μας!
Έχουμε ορμή μη σκοτώνετε την ορμή μας.
ΘΥΜΗΘΕΙΤΕ!
Κάποτε ήσασταν νέοι κι εσείς.
Τώρα κυνηγάτε το χρήμα, νοιάζεστε μόνο για τη «βιτρίνα», παχύνατε, καραφλιάσατε, ΞΕΧΑΣΑΤΕ!
Περιμέναμε να μας υποστηρίξετε.
Περιμέναμε να ενδιαφερθείτε, να μας κάνετε μια φορά κι εσείς περήφανους.
ΜΑΤΑΙΑ!
Ζείτε ψεύτικες ζωές, έχετε σκύψει το κεφάλι, έχετε κατεβάσει τα παντελόνια και περιμένετε τη μέρα που θα πεθάνετε.
Δεν φαντάζεστε, δεν ερωτεύεστε, δεν δημιουργείτε!
Μόνο πουλάτε κι αγοράζετε.
ΥΛΗ ΠΑΝΤΟΥ
ΑΓΑΠΗ ΠΟΥΘΕΝΑ - ΑΛΗΘΕΙΑ ΠΟΥΘΕΝΑ
Πού είναι οι γονείς; Πού είναι οι καλλιτέχνες; Γιατί δεν βγαίνουν έξω να μας προστατέψουν;
ΜΑΣ ΣΚΟΤΩΝΟΥΝ!
ΒΟΗΘΗΣΤΕ ΜΑΣ

ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ

Υ.Γ. Μη μας ρίχνετε άλλα δακρυγόνα, ΕΜΕΙΣ κλαίμε κι από μόνοι μας