Φθινοπωρινά όνειρα

Να ξεκινήσουμε με όνειρα την πρώτη μέρα του φθινοπώρου. Η στήλη θα φιλοξενήσει σήμερα, φράσεις που « κόπηκαν» από άλλα κείμενα, δημοσιευμένα ή όχι, εποχών παλιότερων ή ακόμα πιο παλιών... Μια επώδυνη διαδικασία: να κρατήσεις το μέτρο ή και το υποδεκάμετρο... Μέχρι την έκρηξη... που ακυρώνει τον τίτλο της εγγραφής!! Την επιμέλεια της συλλογής είχε ο κ. Αντώνης Χελιδώνης Φυσάει πάνω από τα κεφάλια μας , σκόνη της Ιστορίας.
Το πρωινό μας φιλί ένα σημείωμα έμπρακτα υγρό.

Ένας χειμωνιάτικος ήλιος πάνω στο στήθος σου.

Η δική μου αναμονή : ένα καινούργιο συλλογικό όνειρο.

Θα υπάρξει στα αλήθεια ένα ισχυρό ποσοστό ελπίδας, στις μέρες μας;

Μια σπάνια ωριμότητα επικάθισε στο άγνωστο παρόν. Το είδωλο του κόσμου αφαιρέθηκε, στο σύνολο προστέθηκε η απώλεια του. Έτσι αρχέγονες πράξεις επανεμφανίστηκαν.

Κοιτάζω το ξεχασμένο ρολόι του χρόνου.

Τα κορίτσια μας, κοσμήματα της νύχτας που πέρασε, που είναι εδώ, που θα έρθει. Τα κορίτσια μας, λαμπιόνια πολύχρωμα του μοναχικού λούνα - παρκ, του κορμιού μας. Το κορμί μας ο παιγνιότοπος των κοριτσιών και ο έρωτας διάχυτος.

Τη νύχτα ο ποιητής επιχειρεί - μάταια να συνομιλήσει με τον άλλο. Θραύσματα της θέσης του να επουλώσουν τον τραυματισμένο άνθρωπο της μέρας.


Εκείνοι, επινόησαν, στα χρόνια της ξηρασίας, νέες διαιρέσεις ακαλλιέργητης γης.

Να ήταν όλα σινεμά, μωρό μου. Να είναι όλα σινεμά!

Η νεότητα μας, κήπος αρωμάτων χωρίς φως. Ξανά η νύχτα και το αίμα.

Είναι, και ζω με αυτή, αλήθεια. Πέθανε ο Γιάννης.

Καρκινικό έτος, ήδη παρελθόν, το σκοινί μαζεύει. Κοινοτυπίες: απλόχερα δίνεται και γίνεται ένα με αυτές.

Νέες σημειώσεις. Χαθήκαμε λίγες ώρες πριν το τέλος μιας εποχής.

Μικρές στιγμές... όχι "άδειες".

Είναι όλοι άθωοι. Νόμιμοι. Ακέραιοι. Τόσο προκλητικοί...

... και αλήθεια πως να υπερασπιστείς τον εαυτό σου, όχι από το παρελθόν ή τον άλλο, αλλά από μια ηλιόλουστη μέρα του Σεπτεμβρίου .

Όλα πολιτικά είναι...