«Δεν αντέχουμε άλλο», λένε εκεί κάτω στην πλατεία. Αυτό είναι που ενώνει ένα πλήθος μωσαϊκό. Η πλατεία είναι γέννημα της ανάγκης. Οι βιαστικές και πρόχειρες αναλύσεις, μόνο να νοθεύσουν μπορούν, αυτό που πραγματικά συμβαίνει.
Είναι φυσικό, η ρευστότητα των πρώτων ημερών, να δημιουργεί αντιφάσεις, αντιθέσεις, συγκρούσεις. Είναι φυσικό να έχουμε διαφορετική έκφραση του θυμού. Είναι παράλογο όμως να βγάζουμε πορίσματα εν αγνοία των γεγονότων. Η πλατεία παραταυτα είναι γεμάτη, από αγανακτισμένους πολίτες, που ο καθένας με τρόπο του εκφράζει το θυμό του και αυτό μπορούμε για την ώρα να κρατήσουμε.
Ναι, δεν λείπουν οι υπερβολές, πως όμως να τονίσεις την αντίθεση, μπροστά σε μια τέτοια επίθεση. Ο κόσμος βγαίνει έξω να συναντήσει το κόσμο, να ενώσει την φωνή του για όλα αυτά που τον ενώνουν, να δυναμώσει η φωνή, να δυναμώσει η διεκδίκηση.
Μόνο γι’ αυτό μπορούμε να μιλάμε σήμερα. Να δυναμώσει! Όχι να ωριμάσει, πιο ώριμο δε γίνεται. Να δυναμώσει όχι να σχηματοποιηθεί. Σχηματοποίηση σημαίνει αποσύνθεση.
Η πλατεία στέλνει μήνυμα ξεκάθαρο. «Δεν αντέχουμε άλλο». Δεν είναι στη δική της ευθύνη, να εκπονεί σχέδια, να προτείνει λύσεις. Η πλατεία δεν είναι κυβέρνηση δεν είναι κόμμα, ούτε καν κίνημα.
«Ο κόσμος βγαίνει, έξω…» γράφει Ο Παντελής Μπουκάλας «Ακολουθείς χονδρικά το δρομολόγιο του μετρό όπως αναβαπτισμένο εμφανίζεται σε πανό της πλατείας Συντάγματος («Απάθεια» - «Συνενοχή» - «Φόβος» - «Αναζήτηση» - «Αγανάκτηση» - «Συλλογικότητα» - «Αλληλεγγύη» - «Αγώνας» - «Σύνταγμα»), είτε συμμερίζεσαι είτε όχι την επαγγελία του τελευταίου, μετασυνταγματικού σταθμού («Ανατροπή»). Βγαίνεις με την αγανάκτησή σου για να ανακτήσεις το δικαίωμα να λες πως εκείνος ο Αριστοτέλης δεν ελαφρολογούσε όταν επέμενε στα «Πολιτικά» του πως «φανερόν ότι των φύσει η πόλις εστί, και ότι ο άνθρωπος φύσει πολιτικόν ζώον». Χρειάζεται να καταθέσεις κι άλλη, αμεσότερη «πολιτική πρόταση», όπως απαιτούν οι ανησυχούντες επαγγελματίες;»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου