Δεν είναι υπερβολή

Αρκετές φορές χρησιμοποιώ την υπερβολή για να τονίσω την πραγματικότητα. Το επιτρέπει το ύφος της στήλης. Ε! σας το δηλώνω με κάθε ειλικρίνεια, ποτέ η υπερβολή, που προηγήθηκε, δεν θα μπορούσε να αποδώσει την σημερινή εικόνα.
Δεν σας κρύβω ότι καταβάλλω μεγάλη προσπάθεια να βρω λέξεις για να περιγράψω, αυτά που ζούμε.
Η πρώτη φράση που μου έρχεται στο μυαλό είναι: «απερίγραπτη κατάσταση», άντε τώρα βρεις την δεύτερη.
Σκέφτομαι ότι τα προηγούμενα χρόνια είχα την ευχέρεια της υπερβολής, που έμπαινε σαν προφητεία για να αποτρέψει τα χειρότερα. Περιέγραφα, αυτά που ήταν απίθανο να συμβούν για να μην συμβούν τα προβλέψιμα. Πήγαν όλα «στον κουβά». Ποια προβλέψιμα και πια χειρότερα. "Χειρου χειρότερα".

Έγραφα για την καταναλωτική μανία, για τα προϊόντα μιας χρήσεως, για την έλλειψη επικοινωνίας, για την έλλειψη συνοχής και αλληλεγγύης, για την καταστροφή του περιβάλλοντος για την ανεργία, για την κακή παιδεία για το άδικο κράτος, για το πελατειακό σύστημα , για τον πολιτιστικό μεσαίωνα, για την χαμένη γενιά, για την απάθεια, για την τηλεοπτική δικτατορία για την υποβάθμιση των αξιών. Για την αριστερά και τη δεξιά, για την φτώχεια που μας έχει γονατίσει, για την Κέρκυρα ετούτη και την άλλη. Για την πείνα δεν έγραψα. Για την πείνα που δεν χτυπά μόνο της γης τους κολασμένους, που έχουν κατακλύσει την πατρίδα μας και τα βράδια μαζεύουν στυμμένες λεμονόκουπες από τους κάδους απορριμμάτων.
Για την πείνα που χτυπά πλέον και κάποιους συμπολίτες μας. Όχι την φτώχεια όχι την ανεργία . Την πεινά! Και μακάρι να ήταν υπερβολή.
Το συνάντησα και κατέβασα τα μάτια, από ντροπή, γιατί είμαι πολίτης αυτής της πόλης και κάποιο μερίδιο ευθύνης μου αναλογεί. Υπάρχουν κερκυραίοι που πεινάνε και ντρέπονται να ζητήσουν ελεημοσύνη. Και δεν είναι υπερβολή…