Σήμερα διάβασα ένα άρθρο του Δημήτρη Ποταμιάνου, που μου έδινε τις αναγκαίες εξηγήσεις.
Μου συνέβη σε τηλεοπτικό πάνελ, από αριστερά ο κ Σταθάκης του ΣΥΡΙΖΑ και από δεξιά ο κ. Λυκουρέτζος της Ν.Δ. Ο εκνευρισμός, προήλθε από τον δεύτερο. Ειρωνείες κινδυνολογίες, εκνευριστικές διακοπές και ένα ύφος κοροϊδευτικό. Φτηνά τη γλίτωσε η τηλεόραση. Δεν φτάνει το κακό που έχουν κάνει στον ελληνικό Λαό, όλοι αυτοί που άσκησαν εξουσία, έχουν και μια υπεροψία… Αυτή προξένησε και τον εκνευρισμό.
Ο κ. Ποταμιάνος γράφει ξεκινώντας το άρθρο του για τις δεξιές και αριστερές παρουσίες... «Αναμετρώνταν τις προάλλες σ’ ένα καλοστημένο τηλεοπτικό ντιμπέιτ ο Κ. Χατζηδάκης, της Νέας Δημοκρατίας και ο Θ. Δρίτσας, του Σύριζα. Μέχρις που γράφω αυτές τις γραμμές δεν μπορεί να φύγει από τον νου μου η γλυκύτητα του προσώπου του υποψηφίου βουλευτή του αριστερού κόμματος. Συντονιζόταν δε τόσο ταιριαστά η άφατη αυτή γλύκα με το κεντρικό επιχείρημά του: Βασική μας προτεραιότητα είναι να φανούμε και να είμαστε αλληλέγγυοι με τους συμπολίτες μας, να κάνουμε ό,τι μπορούμε ώστε να αποκτήσουν ξανά την αυτοπεπεποίθησή τους, τη διάθεση για προκοπή και την έφεσή τους για δημιουργία (κάτι που δεν αποκλείει άλλωστε και τις ενδεχόμενες απεργιακές κινητοποιήσεις τους, εφόσον αισθανθούν και κρίνουν ότι εμείς πρώτοι αποκλίνουμε από το πρόταγμα της αλληλεγγύης). Αν το καταφέρουμε αυτό, όλα τ’ άλλα θα΄ρθουν από μόνα τους» Υφος αριστερο. Και καταλήγει ο κ. Ποταμιάνος:
«Ξαναγυρνώ στη χαρμόσυνη εικόνα που έχει μείνει στο μυαλό μου από τη γλυκύτητα της έκφρασης και τη «μεθεκτική» επιχειρηματολογία του κ. Δρίτσα. Τη συνάντησα και σ’ άλλα πρόσωπα υπεύθυνων στελεχών του Σύριζα- να’ναι καλά η δεύτερη θέση που κατέκτησαν στην πρόβα τζενεράλε της 6ης Μαϊου και μπορέσαμε έτσι να τους γνωρίσουμε καλύτερα από τις τηλεοράσεις μας. Ας αναφερθώ εντελώς ενδεικτικά στο συγκρατημένο πάθος του κ. Στρατούλη, στην ώριμη ολιστική ματιά του κ. Δραγασάκη, στην αιχμηρή διαλλακτικότητα του κ. Σταθάκη, στο παιγνιώδες αλλά και γεμάτο κατανόηση χαμόγελο του κ. Παπαδημούλη. (Ας με συγχωρέσουν εκείνες και εκείνοι, που μένουν δίχως ειδική αναφορά, αλλ’ ο χώρος του σημειώματος αυτού είναι προφανώς δεσμευτικός). Προκαλώ τους υποστηρικτές των πολιτικών αντιδίκων των ανωτέρω- δεξιότερα ασφαλώς τοποθετημένων στην πολιτική σκακιέρα, αλλά που επιμένουν να χαραμίζουν το πολύτιμο δεξί μέρος του μυαλού τους- να μου κατονομάσουν με τη σειρά τους πρόσωπα που δεν είναι στιγματισμένα από τη βλοσυρή δήθεν ειδημοσύνη τους και την ιδιοτελή, λογικοφανή και πάντως σαφώς ανάλγητη άσκηση της εξουσίας…»
Η δεξιά πολιτική δεν καταστρέφει μόνο τους Λαούς, καταστρέφει και τους χαρακτήρες που την ασκούν, κάνει κακό στη ψυχή και αυτό φαίνεται στα πρόσωπα που την υπερασπίζονται.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου