Να νικήσουμε τον Φόβο

Παραμονή εκλογών. Οι πρώτες εκλογές μετά το τέλος της μεταπολίτευσης. Το εκλογικό αποτέλεσμα της 6η Μαΐου, έβαλε τέλος σε μια εποχή, που για 38 χρόνια κυριάρχησε ο δικομματισμός. Η 18η Ιουνίου, θα μας βρει στην αφετηρία, μιας νέας εποχής. Κάθε αρχή και δύσκολη, πόσο μάλλον, για μια χώρα οικονομικά κατεστραμμένη και με ένα παλιό σύστημα, που κάνει ό,τι είναι δυνατόν, μετά την συντριπτική ήττα που υπέστη, για να τρομοκρατήσει τον Λαό. Όσο και αν προσπάθησα δεν κατάφερα να διαχειριστώ το θυμό μου, αυτή την περίοδο. Δεν άντεξα να βλέπω αυτές τις φιγούρες, που ευθύνονται για την καταστροφή, να μου κουνούν το δάκτυλο. Η εκλογική διαδικασία αποτελεί μία από τις πιο σκληρές ασκήσεις ανθρώπινων αντοχών και δυνατοτήτων, κατά την διάρκεια της οποίας, έχουμε την ευκαιρία να τσεκάρουμε την πνευματική επάρκεια, την σωματική, αντοχή, τη ψυχική τόλμη. Το μίσος και την μεγαλοσύνη, το ήθος αλλά και την κακοήθεια, το συμβιβασμό και τη δειλία. Την αρετή και την κακία.
Για την ιστορία σας έγραφα χθες, όχι με πρόθεση να κινδυνολογήσω, αλλά για να θυμίσω σε κάποιους, που τους έχει επισκεφτεί η αμνησία, αυτές τις μέρες, ότι το νέο δεν μπορεί να κτισθεί με σάπια υλικά, σύντομα θα καταρρεύσει.

Η νέα εποχή χρειάζεται την ενεργή συμμετοχή του Λαού, χρειάζεται συνεργασία και αλληλεγγύη. Δεν μπορεί να χαραχτεί νέα πορεία, με το Λαό να παρακολουθεί εξ αποστάσεως τις εξελίξεις. Τίποτα δεν μας χαρίστηκε. Και για ένα ποτήρι νερό, που λέει ο λόγος, πρέπει να σκάψουμε να βρούμε πηγάδι. Τα θλιβερά φαινόμενα που παρατηρούσαμε τα προηγούμενα χρόνια στην πολιτική σκηνή, από τους ολίγους που έδειχναν ενδιαφέρον, θα μπορούσαν να αποφευχθούν αν υπήρχε ισχυρή λαϊκή παρουσία.
Η προηγούμενη παράσταση είχε δοθεί σε κενά καθίσματα και ο θίασος αυθαιρετούσε. Μια κοινωνία χωρίς όραμα, χωρίς συμμετοχή, χωρίς δράση, δεν μπορεί να πάει μπροστά.
Και πάλι για την ιστορία να πω ότι το τελευταίο μπαράζ εκβιασμών και κινδυνολογίας από τους ευρωπαίους «εταίρους μας», δείχνει τη λειτουργία του συστήματος των αγορών και την άξια που δίνει στην ανθρώπινη υπόσταση. Ο καπιταλισμός ποτέ δεν είχε καλές προθέσεις, ακόμα και όταν έπαιρνε εκείνο το μελιστάλαχτο ύφος και μας καλούσε σε συστράτευση και συμμετοχή, ακόμα και όταν μας μοίραζε κάποιο μέρισμα απ’ τα υπερκέρδη βαφτίζοντας μας μετόχους στην επιχείρηση. Στο μυαλό του είχε πάντα και σταθερά περισσότερα κέρδη.
Στις αυριανές εκλογές δεν πρέπει να υπάρχουν διλήμματα, η ελπίδα πρέπει να νικήσει το φόβο.