Αυτοί που δεν αυτοκτονούν είναι πολύ θυμωμένοι...

Εντελώς προσχηματικά επικαλούμαστε την «Ελληνική Δημοκρατία».  Το αστικό πολίτευμα με όλες τις αδυναμίες του,  ποτέ δεν είχε φτάσει σε τέτοια επίπεδα παρέκκλισης όπως τα σημερινά . Ούτε ελληνική,  Ούτε δημοκρατία  έχουμε.    
Διαβάζοντας χθες το τελευταίο διάταγμα « Μανιτάκη» προς τους Δημάρχους,  από μπροστά μου, πέρασαν αυτόματα  σκληρές εικόνες από εκτελέσεις, που έκανα οι  γερμανοί,  κατά την διάρκεια του 2^ου Παγκόσμιου πολέμου,  για παραδειγματισμό. «Διάλεξε δέκα συντρόφους σου για εκτέλεση, διαφορετικά αν αρνηθείς, θα διαλέξω  εκατό». Η κυβέρνηση μετέρχεται γκεμπελικές μεθόδους, προκειμένου να κάμψει τις όποιες αντιστάσεις, του λαού απέναντι,  σ’ αυτό τον παραλογισμό των ισοπεδωτικών μέτρων που επιχειρεί να επιβάλλει. Κάποιοι δεν άντεξαν κύριοι Μανιτάκη,  (να χέσω την "αριστερά" που πιστεύεις),    δεν περίμεναν  τη σειρά τους,  έτσι:     «Σημαντική αύξηση έχουν παρουσιάσει τα περιστατικά αυτοκτονιών στην Ελλάδα από το 2009. Από το υπουργείο Δημόσιας τάξης διαβιβάστηκαν στη Βουλή επικαιροποιήμενα στοιχεία, σύμφωνα με τα οποία οι τελεσθείσες αυτοκτονίες ή απόπειρες ανήλθαν στη διάρκεια της κρίσης, δηλαδή από 1/1/2009 έως 23/08/2012 σε 3.124 πανελλαδικά. Αναλυτικά, τα περιστατικά αυτοκτονιών ανήλθαν σε 677 το 2009, σε 830 το 2010, σε 927 το 2011 και σε 690 έως την 23η Αυγούστου του 2012».  Στοιχεία συγκλονιστικά σε μια χώρα με ήλιο και φως.  Σε μια χώρα, μεσογειακή, έξω καρδιά, που η κατάθλιψη και η απελπισία δεν έβρισκε πρόσφορο έδαφος.

 Αυτοί όμως που δεν αυτοκτονούν    και  δεν αντέχουν να περιμένουν  στωικά τη μοίρα τους,  βολεμένοι  στη δουλεία και στη μιζέρια,  είναι οι περισσότεροι και είναι θυμωμένοι πολύ θυμωμένοι,  κύριε Μανιτάκη της «Αριστεράς και της προόδου».   Μια σπίθα είναι αρκετή για ν’  ανάψει  φωτιά μεγάλη  και τότε τίποτα δεν θα είναι όπως πριν  και  τα σχέδια σας  τα καταστροφικά,  για το μέλλον αυτής χώρας και του Λαού της,   θα γίνουν στάχτη.
 Όσο η βία θα κρύβεται κάτω από τον μανδύα της νομιμότητας, οι νέοι γιατί μόνο νέοι μπορούν, θα απονείμουν την δική τους δικαιοσύνη. Προφητικά ο Ρούσος Βρανάς  που έφυγε πρόσφατα από κοντά μας, είχε γράψει γράψει στα «Νεα»
«Ο τρόπος παραγωγής είναι μια νόμιμη βία. Η εξουσία είναι μια νόμιμη βία. Η Αστυνομία είναι μια νόμιμη βία. Η φυλακή είναι μια νόμιμη βία. Η Δικαιοσύνη είναι μια νόμιμη βία. Η ανεργία είναι μια νόμιμη βία. Το ταμείο ανεργίας είναι μια νόμιμη βία. Η κερδοσκοπία είναι μια νόμιμη βία. Το χρηματιστήριο είναι μια νόμιμη βία. Οι τράπεζες είναι μια νόμιμη βία. Οι ιδιωτικοποιήσεις είναι μια νόμιμη βία. Το εκπαιδευτικό σύστημα είναι μια νόμιμη βία. Η κατάσταση έκτακτης ανάγκης είναι μια νόμιμη βία.
Κι όσο αυτή η νόμιμη βία θα ονομάζεται δικαιοσύνη, τόσο η δικαιοσύνη των νέων θα ονομάζεται βία».