Παρασκευή 23 Νοεμβρίου 2012

Σε λίγο δεν θα δουλεύει κανείς




 Όλα τα καλά και τα κακά πάντα φθινόπωρο μου συμβαίνουν. Ρήξεις, μετακομίσεις,  μετακινήσεις, απολύσεις,   καταλήψεις!  Πάντα φθινόπωρο, αυτές οι επώδυνες επαναλήψεις.  Πάντα φθινόπωρο αυτές οι γλυκόπικρες αλλαγές. Δεν θυμάμαι πόσες μετακομίσεις έχω κάνει, εκείνο που θυμάμαι, είναι ένα μεγάλο κομμάτι του παρελθόντος να έχει χαθεί στο δρόμο. Το σίγουρο; Ακόμα είμαι αρτιμελής.
Το παρακάτω το έγραψα με την σιγουριά του εργαζόμενου,  το επαναλαμβάνω από τη θέση του ανέργου. Μέρες που είναι, πρέπει να βάλουμε στην θέση των αριθμών ανθρώπους, για να δείξουμε σ’ αυτούς που κάνουν τους λογαριασμούς,  που «λογαριάζουν χωρίς το ξενοδόχο»   
Σε λίγο σ’ αυτή τη χώρα δεν θα δουλεύει κάνεις. Να το πω καλύτερα. δεν θα υπάρχει δουλειά για να δουλέψει.
Κάθε δέσμη νέων μέτρων, δίνει και μια κλωτσιά προς τα πάνω, στα ποσοστά ανεργίας, επιβεβαιώνοντας όχι την αναποτελεσματικότητα τους, αλλά την αποτελεσματικότητα να καταστήσουν πολύ σύντομα την Ελλάδα, μια χώρα ανέργων.
Μπορεί οι αριθμοί, να αποτυπώνουν επακριβώς τα μεγέθη, το βλέμμα όμως της αγωνίας, της απελπισίας, της αγανάκτησης, του πόνου και του φόβου, πως;
Πίσω από τις στατιστικές και τους ψυχρούς υπολογισμούς, υπάρχει ένας αγνοούμενος, ένα άνθρωπος, μια οικογένεια, μια μικρή τραγωδία.


 Ο Άνεργος δεν είναι ένα άτομο που έχει χάσει τη δουλειά του. Είναι ένα άτομο που έχει χάσει την ταυτότητά του. Έχει χάσει το χρόνο και τον τόπο, την οικογένειά του, τη ζωή, τον εαυτό του. Έχει χάσει την αυτοεκτίμηση, τον αυτοσεβασμό, την αξιοπρέπειά του.
Ένας άνεργος δεν είναι κάποιος που ψάχνει για δουλειά, είναι κάποιος που ψάχνει για στηρίγματα επιβίωσης.
Μπορεί να μην φταίει σε τίποτα, όμως νοιώθει ηττημένος. Και όπως και να ’ χει, η ήττα είναι σαν τον έρωτα. Σχεδόν κεραυνοβόλα. Κι ας ετοιμάζεσαι και για τα δύο, χρόνια πολλά πριν για να τα συναντήσεις. Θα φτάσει μονάχα ένα τίναγμα του προσώπου σου ή μια σύσπαση του ματιού για να σε συνεπάρει η μέθη και ένα «όχι τώρα» λες και βγαίνει από στόμα ρομπότ για να σχηματιστεί το ρήγμα. Σαν σε γυαλί. Δίχως καμία πιθανότητα επανασυγκόλλησης.
Για να το γενικεύσουμε:  η ανεργία αποτελεί ήττα για την ίδια την κοινωνία.  Η ανεργία αφορά ολόκληρη την κοινωνία  και η αντίδραση, πρέπει να ειναι καθολική.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Αν ο Τσε είχε ασκήσει εξουσία τίποτα δεν θα ήταν σήμερα...

Έχω αναρωτηθεί πολλές φορές, τι είναι αυτό που μεταμορφώνει τους ανθρώπους - προς το χειρότερο φυσικά - όταν αποκτήσουν εξουσία; Δεν πρόκειτ...