Πως το λεν τον ποταμό

"Κάθε κοπέλα θέλει να `χει φίλο τον όμορφο Τέλη και να βγαίνει μαζί του τα βράδια,
να `χει χάδια, να `χει χάδια.
Όμως καθ’ ένας γνωρίζει πως ο Τέλης πολύ συνηθίζει κάθε βράδυ κορίτσι ν’ αλλάζει, δε με νοιάζει, δε με νοιάζει."

Πάντα το νέο ασκεί μια γοητεία,  όταν μάλιστα, το χαρτί περιτυλίγματος γυαλίζει  και  ο φιόγκος, έχει φτιαχτεί από έμπειρα χέρια, που γνωρίζουν πολύ καλά να πουλάνε φύκια  για  μεταξωτές κορδέλες, η πρώτη επαφή από ανυποψίαστους πελάτες, αποκτάει θετικό πρόσημο. Είναι  η γοητεία που εκπέμπει μια όμορφη γυναίκα, λίγο πριν ανοίξει το στόμα της,   το στόμα, που ταλαιπωρεί την τσίχλα και φυσικά δεν έχει τίποτα να πει. «Το ποτάμι»  δεν είναι κάτι νέο,  είναι τόσο παλιό όσο το σύστημα αυτής της χώρας, που πάντα εύρισκε αναχώματα  για να σταματήσει  τα αληθινά ποτάμια όταν αυτά φούσκωναν και ήταν έτοιμα να το πνίξουν. Ένα ακόμα ανάχωμα, κατασκεύασμα  αυτή τη φορά των συστημικών ΜΜΕ, που υπερασπίζονται με νύχια και δόντια ένα σάπιο σύστημα  και μέσω αυτού τα συμφέροντα τους.    

Απέναντι σε μια τόσο ισοπεδωτική κρίση, που βύθισε τη χώρα στη φτώχεια και στην υποτέλεια, τα όπλα που χρησιμοποιηθήκαν  κατά καιρούς, δεν θα μπορούσαν πλέον να ανακόψουν την λαϊκή οργή. Τη βία την έχουν εξαντλήσει,  οι εκβιασμοί και τα διλλήματα  δεν έχουν κανένα αντίκρισμα,  πόσο πιο φτωχοί πια. Ένας συμπαθής υπηρέτης τους  λοιπόν, με το ένα πόδι στην αριστερή όχθη και το άλλο στη δεξιά, παιδί του Σημιτικού ΠΑΣΟΚ και ας μην το θυμάται πια, με ένα  σακίδιο  στην πλάτη, ανέμελο βλέμμα   και  χωρίς ταυτότητα,  υπόσχεται χωρίς να ξέρει τι ακριβώς, ότι θα γκρεμίσει το σύστημα,  τον κατασκευαστή του, τη μάνα του δηλαδή, τη μήτρα του. Το ποτάμι όμως είναι ρηχό. Και ο πάτος του εμφανής. Στόχος οι  νέοι πελάτες που έλκονται από την εικονική πραγματικότητα, από μια συσκευασία που τους ταιριάζει και ας είναι  κενή περιεχομένου,  για αυτούς λοιπόν η προειδοποιητική πινακίδα, πριν την απογοήτευση, όπως γράφει η κ Τζίνα Πολίτη: «Θα ήθελα λοιπόν να προειδοποιήσω τα επώνυμα παπάκια που σεργιανούν στην ποταμιά να προσέχουν. Διότι, σε περίπτωση που εισέλθουν στον ορμητικό του Θεοδωράκη Ποταμό, ποταμοφόρητα καθώς θα είναι, ενδέχεται να παρασυρθούν από τα ρεύματα και να καταλήξουν ποταμόπνικτα. Ο υπόγειος ποταμός, που τον λεν Ιλισσό, δεν αστειεύεται. Εκδικείται!

«Πώς τον λεν, πώς τον λεντον ποταμό; Ιλισσό, Ιλισσό