Η κυβέρνηση τα έφτυσε στο τελευταίο κατοστάρι

Το μεγάλο τμήμα του εκλογικού σώματος,  που στο πρόσφατο δημοψήφισμα, ψήφισε ΟΧΙ , δεν ενέδωσε στους εκβιασμούς, δεν φοβήθηκε τις απειλές  για έξοδο της χώρας από την ευρωζώνη. Έβαλε πάνω από το ευρώ την αξιοπρέπεια. Θα συμφωνήσω ότι οι περισσότεροι που ψήφισαν ΟΧΙ  δεν ήθελαν την Ελλάδα έξω από την  Ευρώπη και συναινούσαν σε μια συμφωνία  που θα ήταν σαφώς καλύτερη από το τελεσίγραφο των δανειστών. Αυτήν την εντολή έδωσαν στην κυβέρνηση   και από αυτήν την άποψη,  οι περισσότεροι νοιώθουνε προδομένοι.  Ας μην κοροϊδευόμαστε: η συμφωνία με τους δανειστές που έρχεται από σήμερα στη Βουλή για να επικυρώσει τα επαχθή μέτρα που περιλαμβάνει,   είναι ένα τρίτο σκληρό  μνημόνιο, που βρίσκεται σε αναντιστοιχία  από την λαϊκή εντολή.  Ο Λαός δε φοβήθηκε  και ψήφισε ΟΧΙ,  σε αντίθεση με την  φοβισμένη κυβέρνηση, που ψήφισε ΝΑΙ, συντασσόμενη με την μειοψηφικό  κομμάτι του εκλογικού σώματος, που στο πρόσφατο δημοψήφισμα ήταν απέναντι της .

Θα μπορούσα να δικαιολογήσω τη στάση μιας συντηρητικής Κυβέρνησης   κάτω από τέτοιους εκβιασμούς, να ενδώσει σε μια σκληρή συμφωνία, μια ς αριστερής, ριζοσπαστικής  κυβέρνησης  όμως , με το  Λαό συμπαραστάτη  ΟΧΙ.  Της έδωσε τη σκυτάλη 20 μέτρα μπροστά και  αυτή τα έφτυσε στο τελευταίο κατοστάρι.

Και η θλίψη μου δεν είναι τόσο για την συμφωνία , είναι για την αριστερά , που με την άνοδο της στην διακυβέρνηση της χώρας έδωσε ελπίδα  στο δοκιμαζόμενο λαό, σε ένα λαό που έκανε την υπέρβαση  και νίκησε  εν μέσω κλειστών τραπεζών, τρομοκρατίας, απειλών και απροκάλυπτων  παρεμβάσεων από τους «εταίρους». Τελικά η νίκη του ΟΧΙ δεν ανήκει στην κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ -  ΑΝΕΛ, ούτε και στο Πρωθυπουργό Αλέξη Τσίπρα .  Η νίκη ανήκει εξολοκλήρου στο ΛΑΟ.
«Αυτό που μας λερώνει γύρω μας είναι η ζωή και η πραγματικότητα. Ζητήσαμε εμείς τέτοια ένδεια αισθημάτων; Ονειρευτήκαμε εμείς την εξορία της ηθικής; Έτσι έγινε; Οι αγάπες που χάσαμε είναι όλα τα λεφτά; Ή εκείνες που δεν ήρθαν ποτέ; Κουραστήκαμε να μαθαίνουμε αριθμητική με τις απώλειες».
Δύσκολες μέρες  και για μας ακόμα πιο δύσκολες. Οι λέξεις αρνούνται . «Τα δάκρυα έπονται, προηγούνται οι συμβιβασμοί οι ταπεινώσεις, οι εκποιήσεις οι αλλοτριώσεις, οι εκρήξεις, η φρίκη, έτσι που και με τον άνθρωπό σου γίνεσαι εχθρός και με τον εαυτό σου ξένος,»

Θα'μαι πάντα εδώ, να φυλάω αυτά που πέταξες

Δεν σε συγχωρώ, για όλες τις φωτιές που ξέχασες

Θα'μαι πάντα εδώ, όσα χρόνια κι αν περάσανε

Δεν μας συγχωρώ Από φόβο χάσαμε...