Η πλειοψηφία των ενηλίκων του διπλανού τραπεζιού είχε συμφωνήσει. Και αυτοί που δεν συμφωνήσαν δεν πήραν θέση. ” Οι νέοι δεν ερωτεύονται, δεν διασκεδάσουν, δεν φλερτάρουν, δεν χορεύουν”. Όχι δεν θα συμφωνήσω. Οι νέοι ερωτεύονται, ας μην καταλαβαίνουμε τα σινιάλα τους.
Θυμάστε εκείνη την διαφήμιση που η κόρη μιλάει στον πατέρα αλαμπουρνέζικα; Ο πατέρας απορημένος, την παραπέμπει στη μητέρα, «το είπες στην μάνα σου;»
Η συνέχεια της ιστορίας, που δεν θα παιχτεί στην τηλεόραση.
«Κανείς δεν θα γλιτώσει από την αγάπη. Η κόρη ερωτεύεται. Ο πατέρας ενθουσιάστηκε. Του φάνηκε σαν ο κόσμος να ξανακουρδίζει το ρολόι του, σαν να ξαναβρήκαν τα τόξα τους οι άγγελοι και βγήκανε σεργιάνι να χτυπήσουνε καινούργιες καρδιές, να ταράξουν νέα στήθη. Υποθέτω είναι όμορφο να βλέπεις την αισθηματική σου αγωγή να ξαναβιώνεται μέσα από ένα καινούργιο σώμα που προήλθε απ’ το δικό σου το σχετικά παλιό πια. Ένα παιδί ερωτευμένο όπως και να το κάνουμε, είναι ένας κόσμος που προσπαθεί να ξαναγεννηθεί».
Από την χρεοκοπία μπορεί να γλιτώσουμε. Από την αγάπη όμως… Κανείς δεν θα γλιτώσει. Ευτυχώς, που υπάρχει και ο έρωτας, σε μια αέναη διαδικασία μέχρι το βαθύ γήρας τελικά. Ευτυχώς που ανανεώνεται κάθε φορά σαν της καρδιάς το αίμα και μας γλιτώνει από τις τετριμμένες λέξεις, από τα προβλήματα, που όσο λιμνάζουν, τόσο μας αφαιρούν την διάθεση για δράση.
Και οι νέοι ερωτεύονται όπως εμείς και όπως οι προηγούμενοι και προ προηγούμενοι, αυτό παραμένει μια σταθερά, που εγγυάται ότι ο κόσμος, όσο και να προσπαθούμε δεν μπορεί να παραμείνει ίδιος…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου