Πανδημία μίσους

Πριν στεγνώσει το μελανί του τελευταίου μου κειμένου «Δεν είμαι υπέρ της πορείας, είμαι εναντίον της απαγόρευσης» και το διαδίκτυο, εμφάνισε την προσφιλή του εικόνα… Διχασμός, Κανιβαλισμός

.

«Πίσω από τις λέξεις κρύβεται ο Αλέξης» Ε! λοιπόν ούτε ο Αλέξης, ούτε ο Μάκης κρύβονται, μια άποψη βλέπει το φως της δημοσιότητας, με όλο το σεβασμό στην αντίθετη.
Μια βόλτα στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, σου φανερώνει τη συνοχή, τη συνεργασία, την αλληλεγγύη, που δεν υπάρχουν, και τον εγωισμό που κυριαρχεί και χαρακτηρίζει το πλαίσιο της λειτουργίας. Μέσα σε ένα περιβάλλον γενικευμένης άρνησης και μιζέριας, είναι δύσκολο να σταθεί λόγος σοβαρός.
Ένα μεγάλο τμήμα της κοινωνίας του διαδικτύου δείχνει μια αξιοζήλευτη αντίδραση απέναντι στη λογική. Τι πιο λογικό αυτή η βαθιά κρίση και η φονική πανδημία που βρίσκεται σε εξέλιξη να μας ενώσει.
Δυστυχώς όσο τα προβλήματα διογκώνονται, ο διχασμός συνεχίζεται με αμείωτους ρυθμούς. Θα περίμενε κανείς η πανδημία να λειτουργήσει ενωτικά, να δημιουργήσει μια αλυσίδα αλληλεγγύης, και όχι να ενισχύει τις διχαστικές τάσεις.
Αυτοί που σήμερα κουνάνε το χέρι και μοιράζουν ευθύνες εδώ και εκεί, που με ελαφρά την καρδία, δικάζουν και καταδικάζουν, αποτελούν σοβαρό μέρος του προβλήματος και τροχοπέδη σε όποια προσπάθεια για λύση.
Το μίσος χύνεται από κάθε πλευρά και έχει θολώσει κρίση, νου και βλέμμα. Με τον καθένα μας να ψάχνει έναν φταίχτη απέναντι, έναν άλλο, να ψάχνει το φταίξιμο, την κύρια και πρώτη αιτία του κακού, και να ’ναι τόσος ο πυρετός, που παντού γύρω ν’ αντικρίζεις κακό και φταίχτες. Παράλληλα με την πανδημία ζούμε και μια πανδημία μίσους που πίσω της φωλιάζει η ήττα, σαν βουβή φλεγμονή.
Γεμίσαμε σκουπίδια παντού, στην τηλεόραση, στο διαδίκτυο, στο μυαλό μας.