Οι σκιές της πλατείας

Για όσους ξέρουν τα πάντα, εκτός από το τι συμβαίνει στ’ αλήθεια

Σε συνέχεια των «βεβαιοτήτων των πρόθυμων», περνάμε τώρα στους πιο πρόθυμους απ’ όλους εκείνους που γνωρίζουν τα μυστικά του κόσμου. Όχι επειδή τα έψαξαν, αλλά επειδή τα ένιωσαν «μέσα τους». Στην εποχή μας, το ένστικτο έγινε απόδειξη και η υποψία γνώση.

Στην Κέρκυρα, και λόγω υγρασίας οι θεωρίες συνωμοσίας φυτρώνουν παντού. Ένα βίντεο, μια κουβέντα στο καφενείο, μια φράση στο διαδίκτυο αρκούν για να στηθεί η αλήθεια της ημέρας. Και μέχρι να κρυώσει ο καφές, έχει ήδη βρεθεί ο ένοχος, ο σκοπός, το σχέδιο. Εκεί θα μάθεις ποιος κινεί τα νήματα, ποιος «τα έχει κανονίσει», ποιος «τραβάει τα λεφτά» και ποιος «τα ξέρει όλα αλλά δεν μιλάει». Η συνωμοσία είναι το νέο τοπικό μας προϊόν: παράγεται καθημερινά, φρέσκια, φημολογούμενη και σερβιρισμένη με τον καφέ.

Δεν είναι κακό να ψάχνεις. Κακό είναι να σταματάς στο πρώτο που σε βολεύει. Γιατί πίσω από κάθε «τα έχουν κανονίσει» κρύβεται η πιο απλή εκδοχή: ότι τίποτα δεν είναι κανονισμένο. Κι αυτό, για πολλούς, είναι αβάσταχτο.

Η συνωμοσία λειτουργεί σαν παρηγοριά. Αν κάποιος κινεί τα νήματα, τότε ο κόσμος έχει τάξη. Αν όχι, τότε είμαστε μόνοι. Και ποιος αντέχει τόση ελευθερία;

Έτσι, οι πλατείες γεμίζουν ψίθυρους, οι οθόνες προφητείες, και η αμφιβολία γίνεται είδος υπό εξαφάνιση. Ο καθένας πια έχει τη δική του αλήθεια και την υπερασπίζεται με την ορμή εκείνου που δεν την έχει καταλάβει.

Αντί να συνωμοτούν οι ισχυροί, συνωμοτούμε εμείς οι μικροί εναντίον της λογικής. Στήνουμε τα δικά μας παρασκήνια, τις δικές μας αλήθειες, τα μικρά μας βολικά ψέματα. Όχι από κακία, αλλά από φόβο. Γιατί ο κόσμος χωρίς συνωμοσίες μοιάζει τρομακτικά αθώος.

Και στο τέλος, οι σκιές της πλατείας απλώνονται πάνω από όλα. Γιατί το μεγαλύτερο μυστικό δεν είναι πως μας κρύβουν κάτι. Είναι πως δεν υπάρχει τίποτα να κρυφτεί, κι αυτό φοβίζει περισσότερο από κάθε συνωμοσία