Δεν υπάρχει ανταπόκριση

Από λάθος την προηγούμενη εβδομάδα, ένα κείμενο για τις πλαστικές σακούλες δημοσιεύτηκε 2 φορές. Στο χθεσινό φύλλο με αφορμή το δημοσιευθέν εις διπλούν άρθρο, ο γιατρός κ. Κουλούρης έγραψε ένα δικό του κείμενο για το περιβάλλον, κάτι είναι και αυτό, παρότι όπως υποστηρίζει « ούτε εγώ, ούτε ο κ. Αρμένης δεν φτάνουν για να λυθεί το πρόβλημα…»
Σκέφτηκα με αφορμή το λάθος, ότι κάποια κείμενα που προτείνουν, δεν φτάνει μία φορά να δημοσιεύονται και δύο και περισσότερες φορές μέχρι να ερεθίσουν κάποιο ευαίσθητο αυτί αρμοδίου. Μην απογοητεύεστε κ. Κουλούρη, την παρακάτω πρόταση είναι η έκτη φορά που την υποβάλλω γραπτώς απ’ αυτήν εδώ την στήλη και θα συνεχίσω.

Η Καλυψώ δεν σταμάτησε Κέρκυρα
Οι μύθοι μεγαλώνουνε αλλά μένουν πάντα νέοι. Μίκης Θεοδωράκη. Μπροστά στην μαγεία της δημιουργίας, τα λόγια ωχριούν.

«Εγώ περπάτησα στον Άδη ζωντανός
και μες στης νύχτας έχω ζήσει τα σκοτάδια.
Με τους αγγέλους τα ΄χω πιει κάμποσα βράδια
με τους δαιμόνους έχω γίνει κολλητός.

Στον Κάτω Κόσμο, τον απόκληρο που λένε
υπάρχουν άνθρωποι με γνήσια καρδιά
υπάρχουν μάτια που αν βουρκώσουνε σε καίνε
με κάποια δάκρυα που στάζουνε φωτιά

Εγώ τυλίχτηκα στου κόσμου τη φωτιά
της κοινωνίας τη βρομιά έχω χορτάσει
Κι όσοι μ’ αρνήθηκαν και μ’ έχουνε δικάσει
έχουν σκοτάδι και φαρμάκι στην καρδιά.

Από τον τελευταίο δίσκο του μεγάλου Έλληνα σύνθετη «Οδύσσεια» σε στίχους Κώστα Καρτελιά και ερμηνεύτρια την Μαρία Φαραντούρη. Το παραπάνω τραγούδι με τίτλο «Στον κάτω κόσμο» το τραγουδάει ο ίδιος ο Μίκης.
Στο ένθετο του δίσκου διαβάζουμε: ¨
Οδύσσεια θα μπορούσε να σημαίνει το μεγάλο ταξίδι του Μίκη Θεοδωράκη στη θάλασσα της μουσικής, που ξεκίνησε όταν έγραψε το πρώτο τραγούδι στην Πάτρα, το 1937, σε ηλικία 12 ετών, έως το πιο πρόσφατο σταθμό, τον Απρίλιο του 2006, σε ηλικία 81 ετών, όταν συνέθεσε τα 14 τραγούδια αυτής της οδύσσειας. Τότε που ένας νέος ποιητής, ο Κώστας Καρτελιας, άφησε διακριτικά ένα φάκελο, ο οποίος βρέθηκε την επομένη το πρωί πάνω στο γραφείο του σύνθετη και, μόλις εκείνος τον άνοιξε και διάβασε τα πρώτα ποιήματα: «Ένοιωσα και πάλι το γνωστό παλιό σκίρτημα στην καρδιά μου και χωρίς να το πολυσκεφτώ, άρχισα να χαράζω πεντάγραμμα στα περιθώρια του κειμένου και να τα γεμίζω με νότε. Θέλω να πιστεύω ότι ο απλός ανάγνωσης και φυσικά ο ακροατής αυτών των τραγουδιών θα με δικαιώσει για την επιλογή μου και θα καταλάβει τι ήταν αυτό που έκανε να σκιρτήσει μια καρδιά βαρυφορτωμένη από τον χρόνο «λέει ο ίδιος».
Ο συνθέτης έντυσε με μουσικές ανάσες τους πραγματικά εξαιρετικούς στίχους σ’ αυτόν το σταθμό της μεγάλης του πορείας.
«γιατί στην πόλη αυτή δεν γνώριζα κανένα, γιατί στην πόλη αυτή εγώ ήμουν ο κανένας», «…και τα όνειρα μου τα μικρά κι απειλημένα», «έχουν τα όνειρα αρώματα, που λες, θα γίνω κλεφτής να τους κλέβω μυρωδιές…», «εμένα η Μοίρα μου όταν έριχνε τα ζάρια, είχε μαλώσει το πρωί με το Θεό», «είναι πολλές οι μουσικές να τις αντέξεις όταν το πέλαγος βαλθεί να τραγουδά».
Δεν κάνω παρουσίαση του δίσκου, αφορμή μου δίνεται για να επαναλάβω την πρόταση μου. Είναι η έκτη φορά, απ’ αυτήν εδώ την στήλη.
Έχω την περιέργεια, να δω ποιος δήμαρχος, ποιος νομάρχης, ποιος βουλευτής, ποιος φορέας τέλος πάντων, θα πάρει την πρωτοβουλία, να τιμήσει η Κέρκυρα, το νησί της μουσικής, όπως θέλουμε να μας αποκαλούν, το μεγαλύτερο Έλληνα μουσικοσυνθέτη. Η οδύσσεια, για το Μίκη δεν έχει σταθμό στο νησί της Ναυσικάς.

\