Υπομονή…

Όλα τα μέτωπα ανοιχτά, σ’ αυτήν την μικρή μας πόλη και εμείς στην δυσάρεστη θέση της επανάληψης. Και πώς να γίνει διαφορετικά. Από την κρίση την τουριστική, που συνεχώς επιβαρύνεται, - με την διεθνή οικονομική κρίση, ελπίζουμε να έρθει η λύτρωση, τόσα χρόνια να αργοπεθαίνεις πάει πολύ - με δυσάρεστα γεγονότα, στα καθημερινά προβλήματα που κάνουν κύκλους περνώντας επιδειχτικά από μπροστά μας, για να μας επιβεβαιώσουν ότι οι επιπόλαιες προσπάθειες για την αντιμετώπιση τους, έχουν σαν τελικό αποτέλεσμα, μια τρυπά στο νερό.
Ναυαγοί σ’ αυτή την πόλη σε μια απέλπιδα προσπάθεια, με χέρια και πόδια να βουλώνουμε τρύπες, μπας και γλιτώσουμε το καράβι.
Υπάρχουν μέρες που δεν ξέρω από πού ν’ αρχίσω, η απογοήτευση μεγαλώνει όταν η αλληλουχία των προβλημάτων δεν σου επιτρέπει να επικεντρωθείς σε κάποιο μέτωπο. Ευάλωτοι από παντού με τα νώτα ακάλυπτα συμμετέχουμε σε μια κατάσταση πανικού.
«Μητέρα είμαι εξαίσια άρρωστος» γράφει στο «Σύγνεφο με παντελόνια» ο μεγάλος Βλαδίμηρος Μαγιακόφσι «…στο παρεκκλήσι της καρδιάς μου τα ψαλτήρια καίγονται κάθε λέξη που φτύνω από το σαψαλιασμένο στόμα μου, μοιάζει σαν πόρνη γδυτή από ένα μπουρδέλο που έπιασε φωτιά…».
Φαντασθείτε την εικόνα, και υποθέστε την διάθεση πω έχω, όχι για να γράψω αλλά για να βρίσω.
υπάρχουν μέρες που στυλώνεις τα ποδιά για να στερεώσεις ακόμα περισσότερο την μοναξιά σου και είναι αυτές οι μέρες που δεν αρκείσαι στα λίγα, δεν σου φτάνει μόνο, το πείσμα, ο φόβος, ο πόνος, ο θυμός, η θλίψη το παράπονο. Τα θέλεις όλα μαζί, για να μπορέσεις να ισορροπήσεις. Μην υποτιμάτε τους απογοητευμένους δίνουν το καλύτερο άλλοθι στους αναίσθητους.
Και δεν φτάνουν όλα αυτά, τσακωνόμαστε και από πάνω από τη ετοιμοθάνατη. Τι περιμένουμε να κλείσει τα μάτια για να ξυπνήσουμε; Θα είναι πολύ αργά.
Είναι μέρες που σε αναγκάζουν να ψηλώσεις, τόσο που να τους βλέπεις πολύ μικρούς. Είναι οι μέρες που ευτυχώς συγκρούονται τα συναισθήματα και απενεργοποιούν τις παράλογες σκέψεις που περνούν απ’ το μυαλό μας, του τύπου
«Να τους ανατινάξω»; «Να τους βάλω φωτιά και να τους κάψω»;.
Είναι οι μέρες που χρειάζεται. να κάνεις υπομονή…
.




.


.