Μπλε και πράσινο = μαύρο

Ανακατεύοντας το μπλε με το πράσινο χρώμα τι χρώμα θα προκύψει; Μαύρο. Ένα παλαιότερο σατυρικό κείμενο από το διαδίκτυο επίκαιρο αυτές τις μέρες, μιας και η λερναία ύδρα του δικομματισμού φαίνεται πως είναι ανίκητη. Ο δικομματισμός σήμερα. Τα χρώματα των δύο κεφαλιών έχουν αναμειχθεί και είναι μόλις διακριτά το ένα από το άλλο.
Ο δικομματισμός είναι ένα ελληνικό πόκεμον το οποίο αποτελεί εξέλιξη της λερναίας ύδρας. Ως γνωστό, ο Ηρακλής σκότωσε τη λερναία ύδρα σε μία από τις αποστολές του, αφήνοντας τεράστιο αριθμό αρχαίων πολιτικών, στην ανεργία.
Μετά τη νίλα της λερναίας ύδρας, οι άλλες λερναίες ύδρες - με μέσον όρο κεφαλιών 2 έως 5 - παραδειγματίστηκαν και άφηναν τους κατοικούντες τη γύρω τους περιοχή, να αποφασίζουν ποιo κεφάλι αυτή θα χρησιμοποιεί για να ρημάζει τον τόπο.
Στην Ελλάδα ζει μία λερναία ύδρα με δύο κεφάλια, για αυτό και ονομάζεται δικομματισμός.
Ονοματολογία και ιδιότητες
Ο δικομματισμός έχει δύο κεφάλια, όπως αναφέραμε, από τα οποία, αυτό που ρημάζει ονομάζεται κυβέρνηση και αυτό που ροχαλίζει ονομάζεται αντιπολίτευση.
Μέχρι πρότινος η αντιπολίτευση διασκέδαζε τον κόσμο με το να λέει πάντα το ακριβώς αντίθετο από αυτό που έλεγε η κυβέρνηση, αλλά από το 2000 και μετά συμφωνούν και οι δύο στον τρόπο με τον οποίο πρέπει να γίνεται το ρήμαγμα.
Η διασκεδαστική και ενίοτε εποικοδομητική κριτική αντικαταστάθηκε από ένα βαρετό ροχαλητό, που συνήθως διαρκεί 4 χρόνια.
Προς το τέλος της τετραετίας ροχαλητού, η αντιπολίτευση ξυπνάει από τον λήθαργο, τινάζει το νυσταλέο της κεφάλι και τρέχει να επισκεφθεί την περιφέρεια της χώρας, την οποία ξαφνικά θυμάται και συμπονά.
Από την άλλη η κυβέρνηση ρημάζει επί 4 χρόνια και προς το τέλος της τετραετίας θυμίζει σε όλους πόσο ενοχλητικό είναι το ροχαλητό της αντιπολίτευσης. Τότε, ο τοπικός πληθυσμός διαλέγει κεφάλι και η ζωή συνεχίζεται.

Το κάθε κεφάλι ονομάζεται αλλιώς και κόμμα και ο μόνος τρόπος να ξεχωρίσει κανείς το ένα από το άλλο, όταν τα κοιτάει σε φωτογραφία ή βλέπει τις αντιδράσεις τους, είναι να προσέξει στο μέτωπο, όπου και το κάθε κεφάλι έχει από μια χαρακτηριστικού χρώματος βούλα. Πράσινη το ένα, γαλάζια το άλλο.
Εφόσον κάποιος δεν κοιτάξει τη βούλα και δεν ξέρει από προηγουμένως είναι αδύνατον να ξεχωρίσει ποιο είναι το ενεργό και ποιο το ανενεργό κεφάλι.
Οι κοινές ιδιότητές τους είναι:
• Καθόλου ή σχεδόν καθόλου μυαλό.
• Και τα δύο ρημάζουν όταν είναι ενεργά και ροχαλίζουν όταν είναι ανενεργά.
• Είναι δύσκαμπτα και δυσκίνητα.
• Πάσχουν από πλήρη έλλειψη φαντασίας.
• Όταν μιλάνε η γλώσσα τους είναι άκαμπτη σαν ξύλο.
Το τέρας φωλιάζει στο μέγαρο Μαξίμου και βρυχάται από εκεί, ενώ όταν τα δύο κεφάλια διαφωνούν, επιδίδονται σε αγώνα βρυχηθμών στο κοινοβούλιο ή βουλή. Σχεδιάζει δε τις επόμενες κινήσεις του είτε στη Ρηγίλλης, είτε στη Τρικούπη.
Εξέλιξη
Ενώ ο δικομματισμός αποτελεί εξέλιξη της λερναίας ύδρας, δεν αποτελεί το τελικό στάδιο της εξελικτικής διαδικασίας πόκεμον στην οποία υπάγεται.
Το τρίτο στάδιο εξέλιξης είναι η ύδρα με τα δύο σιαμαία κεφάλια. Με άλλα λόγια πρόκειται για ένα κεφάλι με μία συνείδηση αλλά δύο πρόσωπα.
Η αμερικάνικη λερναία ύδρα λόγου χάρη έχει ήδη φτάσει σε αυτό το επίπεδο όπως και η γαλλική.
Η βρετανική ύδρα έχει τρία σιαμαία κεφάλια ενώ η γερμανική πέντε, τα οποία συνήθως παίζουν σε συνδυασμό των 2 κυβερνώντων και 3 αντιπολιτευόμενων.
Ρόλος
Οι λερναίες ύδρες ανά τον κόσμο παίζουν πολύ σημαντικό ρόλο. Κρατούν τον κόσμο να πιστεύει ότι έχει το δικαίωμα επιλογής και αναλαμβάνουν τον κλασσικό ρόλο της ύδρας: το ρήμαγμα.
Χωρίς αυτές ο καθένας νομίζει ότι πρέπει να αναλάβει τον ρόλο ο ίδιος - βλ. Αφγανιστάν, Σομαλία - και αυτός ζήλος συχνά οδηγεί στην καταστροφή. Με άλλα λόγια οι ύδρες επιβεβαιώνουν ότι η καταστροφή συνεχίζεται μεθοδικά και οργανωμένα.