Το νησί είναι εδώ και μας περιμένει

Κατήφεια επικρατεί στην κοινωνία, η αγορά παγωμένη και συρρικνωμένη, οι άνθρωποι σφιγμένοι και φοβισμένοι. Στη συνεχιζόμενη τουριστική κρίση που βιώνει η Κέρκυρα τα τελευταία χρόνια, ήρθε να προστεθεί και η άνευ όρων παράδοση της χώρας στους δανειστές της. Αυτή η κατήφεια όμως και η διάχυτη και βαθιά δυσθυμία, δεν είναι για το σήμερα, δεν είναι για τις αιματηρές θυσίες, είναι για το αύριο, που δεν ξεπροβάλλει, είναι για τη νύχτα που στρογγυλοκάθισε και δεν δείχνει καμία διάθεση να ξεκουμπιστεί

Η κυβέρνηση, αδυνατεί να παράγει πολιτική, εκτός από την πολιτική της συμμόρφωσης στην δημοσιονομική πειθαρχία που της υπαγορεύουν. Αδυνατεί να δει παραπέρα, επικεντρώνοντας την προσοχή της μόνο στην τήρηση των άνωθεν εντολών. Πως μπορεί όμως να υπάρξει ανάπτυξη; Που είναι το φως; Πότε θα βγούμε από τον βαθύ λάκκο που μας έχουν ρίξει; Πως θα πάρει μπρος η αγορά; Ποια στρατηγική υπάρχει για τον τουρισμό; Που θα βρει δουλειά ο άνεργος; Ποιο θα είναι το αντίκρισμα απ’ αυτήν τη σκληρή, τη πιο σκληρή δοκιμασία, που βιώνει ο τόπος;
Παρακολουθούσα προχθές, ένα ντοκιμαντέρ, πως κατασκευάστηκε το τεχνητό «Νησί του Φοίνικα» στο Ντουμπάι. Είναι το μεγαλύτερο στον κόσμο αναπτυξιακό εγχείρημα - ένα αυτοαποκαλούμενο «όγδοο θαύμα» πάνω στο οποίο εν πολλοίς βασίζεται η φιλοδοξία του Ντουμπάι να αποτελέσει αντίπαλο δέος στο Χονγκ Κονγκ, τη Σιγκαπούρη, ακόμη και το Λας Βέγκας, ως πρωτεύουσα της πολυτέλειας, των επιχειρήσεων και της διασκέδασης. Οι επαύλεις έχουν γίνει ανάρπαστες, πριν καν αρχίσει η ανέγερσή τους, ανάρπαστα έχουν γίνει και τα περίπου 300 τεχνητά νησάκια, που σχηματίζουν το λεγόμενο «Κόσμος», ένα σύμπλεγμα στο σχήμα του παγκόσμιου χάρτη.
Συνολικά θα υπάρχουν 20.000 κατοικίες – ορισμένες από τις οποίες είναι χτισμένες σε πασσάλους, μέσα στη θάλασσα – περί τα 100 ξενοδοχεία, εστιατόρια, λιμάνια, μαρίνες και θεματικά πάρκα. Στο σύμπλεγμα των τεχνητών νησιών, όταν ολοκληρωθεί μπορούν να μείνουν 1 εκατομμύριο άνθρωποι. Οι μισοί περίπου θα είναι μόνιμοι κάτοικοι και οι άλλοι μισοί τουρίστες.
Εντάξει δεν διαθέτουμε πετροδολάρια, εμείς όμως έχουμε το νησί και είναι όμορφο, καταπράσινο με ιστορία βαριά και ενταγμένο το ιστορικό του κέντρο, στα μνημεία παγκόσμιας πολιτιστικής κληρονομιάς, τώρα μάλιστα αποτελεί και ένα δήμο. Δεν χρειάζεται να κάνουμε τεχνητά νησάκια, Να αξιοποιήσουμε μόνο αυτά τα πλεονεκτήματα που μας παραδόθηκαν, να ζωντανέψουμε τα κάστρα του που μας προστατεύουν. Να πάρουμε στα χέρια μας τον τόπο μας και να δώσουμε προοπτική στη ζωή μας.
Τι περιμένουμε από τους ξένους; Τι περιμένουμε από την κυβέρνηση που παραχώρησε τη χώρα στα χέρια των δανειστών της; Τίποτα δεν περιμένουμε. Το νησί είναι εδώ και μας περιμένει…