Είναι ο εγωισμός, είναι η αξιοπρέπεια, είναι η αριστοκρατία με την καλή την έννοια, είναι που φθάσαμε πενήντα και ντρεπόμαστε τα παιδιά μας, είναι αυτή η ξεροκεφαλιά που κουβαλάμε αρνούμενοι να ξεπουληθούμε τώρα στα ξωκέντια; Δεν ξερώ, για κείνο που είμαι βέβαιος, είναι ότι από χέρι είμαστε χαμένοι.
«Όποιος κρύβει στην καρδιά του τόση νύχτα ξέρει, γνωρίζει, εννοεί. Πάλι σε νύχτα θα βγει, πάλι τα χαρτιά δεν θα βγαίνουν, η τράπουλα θα είναι σημαδεμένη, αλλά εμείς εκεί: την ώρα της αιχμής και ενάντια στο ρεύμα. Θα ανάβουμε τσιγάρο δίπλα σε φιάλες οξυγόνου, θα περπατάμε ξυπόλητοι στα γυαλιά, θα πέφτουμε από τον τέταρτο για μια αγάπη που δεν, θα αφιερώνουμε τη ζωή μας στους πειρατές της καρδιάς μας. Χαμένοι από χέρι, αλλά με τον τρόπο μας γενναίοι. Τρομοκρατημένοι αλλά αμετακίνητοι: στις αρχές μας στις ήττες μας, στην καρδιά μας. Συλλέγοντας τα ράκη των αισθημάτων μας - όπου κι αν βρούμε».
Μπορεί τα εντός εισαγωγικών να έχουν άλλα κίνητρα, το αποτέλεσμα όμως είναι το ίδιο. Είμαστε από χέρι χαμένοι.
Χαμένοι γιατί το επιλέξαμε, αφού ξέρουμε και γνωρίζουμε και εννοούμε, αλλά και τα καταφέρνουμε να μετατρέψουμε την ήττα σε νίκη.
Τα εκτός εισαγωγικών αποτελούν συνέχεια στην εισαγωγή της αναμονής. Όταν ο αρχηγός της μαλακίας σε θέλει στην παρέα του, πρέπει να σε προβληματίζει, όταν σε χειροκροτεί κράτα και πισινή. Αντίθετα όταν σε απορρίπτει ετοιμάσου για το παράσημο της τιμής.
Είμαστε από χέρι χαμένοι, γιατί αρνούμαστε να κάνουμε τέτοιες παρέες, γιατί την θέση μας την διεκδικούμε και την απαιτούμε, γιατί δεν γλύφουμε, δεν παρακαλούμε, δεν ξεπουλάμε ότι καταχτήσαμε. Καλλίτερα γενναίοι και ηττημένοι παρά «νικητές» και ταπεινωμένοι.
Μπορεί η αναμονή να ανήκει στα βαρέως ανθυγιεινά επαγγέλματα, όμως στην προκειμένη περίπτωση θα συνεχίσουμε να σας κρατάμε σε αγωνία, θυσιάζοντας πολλά και κυρίως το νευρικό μας σύστημα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου