Ο Καλλικράτης περνάει απ’ τις κοινότητες

Αν δεν ζωντανέψουν οι κοινότητες, ξεχάστε τον Καλλικράτη. Το πως είναι μια άλλη ιστορία, που μάλλον θα έπρεπε να είχε προηγηθεί. Δυστυχώς το πολιτικό προσωπικό, σε ένα μεγάλο βαθμό, που βρίσκεται σήμερα στα κοινοτικά συμβούλια, απλώς συμπλήρωσε ψηφοδέλτια.
Επαναφέρω ένα παλαιότερο κείμενο, που οι σημερινές ανάγκες το κάνουν περισσότερο επίκαιρο από ποτέ.
Έχουμε γράψει κατ’ επανάληψη, ότι η ανάπτυξης της πόλης και η ανάδειξη του μνημειακού χαρακτήρα της, αντανακλά σε ολόκληρη την Κέρκυρα. Για να είμαστε δίκαιοι όμως, θα πρέπει να παραδεχτούμε ότι η σχέση της πόλης με την ύπαιθρο στην ουσία είναι ισότιμη. Η προκοπή του χωριού είναι και προκοπή της πόλης. Ιδού τι έλεγε σε προεκλογική του ομιλία ο Ιάκωβος Πολυλάς.
«…Τότε ο Πολυλάς έπιασε στο χέρι του ένα μεγάλο κλωνάρι ελιάς, που το είχε ακουμπισμένο δίπλα του. Το σήκωσε ψηλά και δείχνοντας το συνέχισε:

Ιδού το άγιο των αγίων της Κέρκυρας και των Κερκυραίων. Ιδού το σύμβολο που θα συγκεντρώσει και έπρεπε να έχει ήδη συγκεντρώσει την προσοχή, την στοργή και το ενδιαφέρον κάθε πολιτευτού τιμίου, που ενδιαφέρεται πραγματικά για τον τόπο και την προκοπή του. Θ’ αγωνιστούμε εμείς γι’ αυτό. Πρώτος και κύριος αγώνας μας, πρώτη και κύρια μας επιδίωξις η προκοπή του χωριού. Γιατί η προκοπή του χωριού είναι και της χώρας προκοπή. Όχι απατεωνίες. Όχι δημοκοπίες, Όχι υποσχέσεις που μένουν απραγματοποίητες. Όχι ψέματα για να ξεγελάμε τους χωρικούς και να τους παίρνουμε την ψήφο. Δεν θα κάνουμε αυτό εμείς. Ποτέ! Στο πρόγραμμα μας είναι πρώτ’ απ’ όλα αυτός ο αγώνας. Τόσο μάλιστα, που και όλη μας η πολιτεία αυτός ο αγώνας θα την καθοδηγεί. Αυτός θα προπορεύεται και γι’ αυτό, να, αυτό το κλαρί της ελιάς, το κάνω σύμβολο του αγώνα μας, σύμβολο του κόμματος μας, σύμβολο δικό μου και δικό σας και σύμβολο του κάθε Κερκυραίου που πονάει την Κέρκυρα και θέλει στ’ αλήθεια να δουλέψει γι’ αυτήν».
Δυστυχώς αυτή η αμφίδρομη σχέση έχει πάψει προ πολλού να υφίσταται. Πέσαμε με τα μούτρα στην τουριστική ενασχόληση εγκαταλείποντας το «άγιο των αγίων της Κέρκυρας». Τώρα που οι επισκέπτες μας έχουν γυρίσει την πλάτη, εμείς περιμένουμε το μάννα εξ ουρανού.
Τότε η Κέρκυρα είχε πολιτικούς που την πονούσαν. Σήμερα;