Για να είμαι πιο ακριβής, αυτά τα ταξίδια έξω από τα χωρικό μας ύδατα, διαρκούν πολύ περισσότερο από την εδώ παραμονή μου. Απορώ πως κάποιοι αρθρογράφοι καταφέρνουν να καλύπτουν διπλάσιο χώρο από τον δικό μου με θέματα αμιγώς τοπικά. Πρόκειται για κατόρθωμα και δεν το λέω ειρωνικά. Δεν είναι εύκολο να βγάζεις από τη μύγα ξύγκι. Δεν είναι εύκολο με αφορμή το μήνα του μέλιτος στο νησί μας του πρίγκιπα Ουίλιαμ, να γράφεις μίση σελίδα λέξεις. Δεν είναι εύκολο για θέματα ελάσσονος σημασίας όπως το παραπάνω, να υποστηρίζεις μια καθημερινή στήλη.
Μπορεί το περιεχόμενο να μην με βρίσκει σύμφωνο, μπορεί πολλές φορές να διαφωνώ με τις θέσεις, αυτό όμως δεν αναιρεί την προσπάθεια των αρθογράφων, που καταφέρνουν να κτίσουν με επιχειρήματα ένα ολοκληρωμένο κείμενο, έχοντας μάλιστα για εφόδιο, φθαρμένα υλικά, φθαρμένα πρόσωπα και πεθαμένες λέξεις.
Η παραπάνω αναφορά επαίνου, για αυτούς, που δυστυχώς είναι λίγοι, επιμένουν δημοσιογραφικά και αφορμή, επισήμανση αναγνώστη, ότι οι περισσότεροι δημοσιογράφοι που στελεχώνουν σήμερα τα τοπικά ΜΜΕ δε γραφούν, δεν κρίνουν, δε σχολιάζουν, απλά μεταφέρουν, είναι όπως τους χαρακτήρισε «νεροκουβαλητές». Στη γλώσσα μας το λέμε ρεπορτάζ, και το ζητούμενο είναι η μαρτύρια του δημοσιογράφου να αγγίζει την πραγματικότητα, μια δύσκολη δουλειά, που πολλές φορές χρειάζεται να ψάχνει κάτω από την επιφάνεια. Το ρεπορτάζ είναι η βάση, τα δεδομένα για να στηριχτεί ένα άρθρο.
Κάποιοι απ’ αυτούς που κάνουν ρεπορτάζ επιβάλλεται να πάνε παραπέρα. Σήμερα ελάχιστοι γράφουν από το χώρο και μάλιστα μιας γενιάς, της δίκης μου, που δεν θα αργήσει να παραδώσει τη σκυτάλη.
Είναι δικαιολογημένη η επισήμανση, θα περίμενε κανείς απ’ αυτούς που βλέπει καθημερινά, που έρχονται σε επαφή μαζί του, κάποια στιγμή να διαβάσει ή να ακούσει τις απόψεις τους.
Από αλλού ξεκίνησα και αλλού κατέληξα, για να μην σας μπερδεύω στην αρχή απάντησα σ’ αυτούς που με παροτρύνουν να γράφω κείμενα με περισσότερο τοπικό χαρακτήρα και η συνέχεια, μπορεί να είναι και ένα άλλο μέρος της απάντησης…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου