Είχα γράψει ένα κείμενο πολύ σκληρό, πριν είχα σπάσει δυο ποτήρια κρασιού, κατά λάθος. Τριακόσιες εβδομήντα λέξεις έγραφε ο καταμετρητής, δεν έμεινε ούτε μία. Τυχαίο; Δεν νομίζω. Έκανα μια προσπάθεια να το ξαναγράψω, δεν γίνονται αυτά τα πράγματα. Η κεντρική ιδέα, δεν ήταν ικανή να βάλει τις θυμωμένες λέξεις στη σειρά, μπορεί να με φύλαξαν οι θεοί. Πάμε παρακάτω.
Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία, η κυβέρνηση εκτελεί διατεταγμένη υπηρεσία. Η πλειοψηφία του εκλογικού σώματος, που της έδωσε τη δυνατότητα να κυβερνήσει, δεν έδωσε τέτοια εντολή. Η προσπάθεια της έχει επικεντρωθεί στην είσπραξη όσο το δυνατόν περισσοτέρων χρημάτων, προκειμένου να τα αποδώσει στους τοκογλύφους δανειστές μας. Καλεί σήμερα το Λαό να πληρώσει, δάνεια που δεν πείρε. Λάθη που δεν έκανε. Κακοδιαχείριση, σκάνδαλα, μίζες, που για όλα αυτά δεν είχε καμία σχέση. Εν τω μεταξύ, η χωρά βυθίζεται, μέρα με τη μέρα στο βαθύ λάκκο της ύφεσης και κανείς δεν ξέρει αν θα μπορέσει να ξανασηκώσει κεφάλι. Ανεργία, κλείσιμο επιχειρήσεων, μείωση παραγωγής , απουσία κοινωνικού κράτους, ακρίβεια, φτώχεια, φτώχεια, φτώχεια.
Μπορεί με το μπαμπούλα της πτώχευσης να φόβισε στην αρχή τους πολίτες και να δέχτηκαν χωρίς τις αναμενόμενες αντιδράσεις, τα σκληρά μέτρα του περασμένου Μαΐου, σήμερα όμως τι να πει, για πια πτώχευση να μιλήσει στους φτωχούς; Πόσα μέτρα πια να προσθέσει…
Τα χρονοδιαγράμματα μας τελείωσαν, η νέα ορολογία κάνει λόγο, δια βίου του δικού μας και των γενεών που έρχονται. Δια βίου φτωχοί…
Προσφάτως ζήσαμε τις αποκριάτικες αντιπαραθέσεις με την τρόικα , θεατρινίστικες συγγνώμες , αντιπαραθέσεις υπουργών, διαρροές περί παραιτήσεων. Η φαιδρότητα στο μεγαλείο της. Όλα αυτά δεν ευτελίζουν απλώς την πολίτικη ζωή , αλλά δημιουργούν οργή. Οργή για την κοροϊδία, για τα ψέματα στα ψέματα. Οργή που κανείς δεν μπορεί να προβλέψει πως θα εκφραστεί, κανείς δεν ξέρει που θα ξεσπάσει. Αν συνεχιστεί για πολύ αυτό το παραμύθι μπορεί και οι δικές μας πλατείες να αρχίζουν να γεμίζουν νύχτα και μέρα από θυμωμένους πολίτες όπως αυτές τις Αιγύπτου, της Λιβύης, και όλων των άλλων κρατών της Αφρικής, που σιγά σιγά μπαίνουν στο χορό γκρεμίζοντας τα σάπια καθεστώτα που τους τυραννούν. Που τους τυραννούν το επαναλαμβάνω…
Κυριακή 27 Φεβρουαρίου 2011
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Αν ο Τσε είχε ασκήσει εξουσία τίποτα δεν θα ήταν σήμερα...
Έχω αναρωτηθεί πολλές φορές, τι είναι αυτό που μεταμορφώνει τους ανθρώπους - προς το χειρότερο φυσικά - όταν αποκτήσουν εξουσία; Δεν πρόκειτ...
-
Το έγραψα πέρυσι «κατόπιν εορτής», το θυμίζω σήμερα λίγες μέρες πριν το Πάσχα, χωρίς να έχω την ψευδαίσθηση, ότι θα αλλάξει κάτι. Τ...
-
Όταν το 2007 η Παλιά Πόλη της Κέρκυρας, με την σφραγίδα της UNESCO εντασσόταν στον κατάλογο Μνημείων Παγκόσμιας Κληρονομιάς, υ...
-
Τα πράγματα παίρνουν επικίνδυνες διαστάσεις. Ο αποκλεισμ ό ς του ΧΥΤΑ έπρεπε να έχει λήξει χθες. Η συνέχιση του αποκλεισμού από το...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου