Η διαδικασία καταπίνει την ουσία

«Ξημερώνει και εγώ ονειρεύομαι: Ω, να γινόταν μια συνεδρίαση ακόμα για να καταργηθούνε όλες οι συνεδριάσεις».  Δεν άντεξε  και  έφυγε νωρίς, ο μεγάλος  Βλαδίμηρος  Μαγιακόφσκι.

Μετά από τόσες συνεδριάσεις, τόσες εκλογικές αναμετρήσεις, τόσες χαμένες ώρες σε ασκήσεις επί χάρτου, κουράστηκα να δίνω εξηγήσεις. «Άμα πρέπει να εξηγείς, το έχεις χάσει το παιγνίδι. Έχει χαθεί εκείνη η μαγική χημεία που ήξερα τι ήθελες πριν το θελήσεις. Που γνώριζες τι σκεφτόμουν πριν το σκεφτώ.  Σπαταλάμε πολύτιμο χρόνο, στεγνώνει ο λαιμός μας, ανεβαίνει η πίεση και το αποτέλεσμα είναι προδιαγεγραμμένο. Μια τρύπα στο νερό.
Θυμάμαι από τα χρόνια της μεταπολίτευσης εκείνο το περιβόητο «επί της διαδικασίας». Ώρες, μέρες και χρόνια χαμένα για την τήρηση των περιβόητων διαδικασιών. Το αιώνιο πρόβλημα των συνεδριάσεων οι διαδικασίες, αν καταφέρναμε τελικά να συμφωνήσουμε, κάναμε και μια ψιλή κουβέντα για τα βασικά θέματα της ημερήσιας διάταξης.
Πέρασαν τα χρόνια, έχουν αλλάξει πολλά από τότε. Οι διαδικασίες όμως εκεί σταθερές, εμπόδιο σε κάθε συζήτηση επί της ουσίας. Δεν ξέρω αν είναι μειονέκτημα της δημοκρατίας όλα αυτό το σύμπλεγμα των διαδικασιών, για κείνο που είμαι σίγουρος, ότι με πρόσχημα της τήρησή τους, κρύβεται πολύ υποκρισία. Τηρούμε τις διαδικασίες, έχοντας καβάτζα το αποτέλεσμα, ένα αποτέλεσμα καθορισμένο, σ’ ένα παιγνίδι πέρα για πέρα σικέ.
Ξέρεται πόσοι φελλοί επωφελήθηκαν από τις ευεργετικές συνέπειες διαδικασιών. Ξέρετε, πόσοι ικανοί σήμερα ιδιωτεύουν, που τόλμησαν να τις παραβούν;

Τώρα που το σκέφτομαι, ίσως εκείνες οι ομηρικές μάχες επί της διαδικασίας να ήταν μάχες επί της ουσίας. Οι νικητές της διαδικασίας, ήταν τελικά οι νικητές της ουσίας.
Χωρίς διαδικασίες βέβαια θα ήταν αδύνατη η λειτουργία της δημοκρατίας, για να είναι όμως εντάξει με τον εαυτό της θα πρέπει, να πετάξει και να αντικαταστήσει πολλές απ’ αυτές, που σήμερα κλέβουν χρόνο δημιουργούν αγκυλώσεις, και θέτουν φραγμούς στην ελεύθερη έκφραση των πολιτών. Πολλοί είναι αυτοί που θέλουν και μπορούν να προσφέρουν, αλλά αδυνατούν να παραβούν κάποιες διαδικασίες. Ξεκινούν με καλές προθέσεις και βρίσκονται αντιμέτωποι με ενοχές.
Τα τελευταία χρόνια γίνεται πολύ λόγος για  δημόσια διαβούλευση, για το καλό μας άλλοθι, κάτι δηλαδή σαν εξέλιξη εκείνων των ατέρμονων συνεδριάσεων που στο τέλος οι προτάσεις της εισήγησης της καθοδήγησης,  ήταν στην ουσία και αποφάσεις.

«Ξημερώνει και εγώ ονειρεύομαι: Ω, να γινόταν μια συνεδρίαση ακόμα για να καταργηθούνε όλες οι συνεδριάσεις».