Το πολιτικό παιγνίδι πρέπει ν’ αλλάξει γήπεδο

Και ενώ ακόμα δεν έχουν ξεκαθαρίσει υποψηφιότητες και συνδυασμοί, η τηλεόραση έπιασε δουλειά. Η προεκλογική περίοδος, προσφέρει μια πρώτης τάξεως ευκαιρία για να γεμίσει 2 και 3 φορές τα τραπέζια από υποψηφίους,  και για πρώτη φορά ίσως, μέσα στην ίδια προεκλογική περίοδο να δούμε την μεταβολή του σκηνικού, που σε κανονικές συνθήκες έμενε σταθερό τουλάχιστο καθ’ όλη την διάρκεια της προεκλογική περιόδου.  

Αυτό το μεταβαλλόμενο τηλεοπτικό τοπίο, ανάλογα, που φυσάει ο άνεμος και το χρήμα, δεν πρέπει να επιβάλλει την επικυριαρχία του στην κοινωνία. Πρόκειται για ένα φαινόμενα που ξεφεύγει από το συνηθισμένο ρόλο της τηλεόρασης και οδηγεί στην ανυποληψία των πάντων.
Κανένας δεν ωφελείτε, ακόμα και αυτοί, που πρόσκαιρα νοιώθουν ικανοποίηση για τα κτυπήματα στους αντιπάλους τους, είναι σίγουρο ότι πολύ σύντομα θα έρθει και η σειρά τους.
Κινούμενη άμμος το τηλεοπτικό τοπίο. Χωρίς πολιτικές αρχές, χωρίς ιδεολογία, χωρίς σταθερές, με απούσα παντελώς την δημοσιογραφική δεοντολογία.
Οι τηλεθεατές πολλές φορές τσιμπιούνται, «χθες δεν τον εξυμνούσαν, σήμερα γιατί τον λοιδορούν;» Από τα πολλά τσιμπήματα αρχίζουν να δίνουν την απάντηση τους και πολλές φορές την εκφράζουν και στην κάλπη, μια απάντηση εντελώς αντίθετη από τις προτροπές των τηλεοπτικών ανδρεικέλων.   

Το πολιτικό παιγνίδι πρέπει να αλλάξει γήπεδο, δεν μπορεί να παίζεται στις τηλεοπτικές οθόνες, αλλά στο φυσικό χώρο, που δεν είναι άλλος από την κοινωνία.

Όλοι οι προβληματισμοί μας, γύρω απ’ αυτό το σοβαρό θέμα εκεί θα καταλήξουν, κινούμαστε σε ένα ανελεύθερο περιβάλλον και δεν εννοώ μόνο το χώρο της δημοσιογραφίας.
ΜΜΕ ελεύθερα σημαίνει και προϋποθέσεις ελευθερίας. Σημαίνει κανόνες Δεοντολογίας, που συμφωνούνται ανάμεσα στους ανθρώπους των Μέσων και στους ανθρώπους Δέκτες…Θα ήταν υποκριτικό να ψάχνουμε την δεοντολογία μόνο στο χώρο της δημοσιογραφίας, είναι άμεσα συνδεδεμένη και με την εξουσία και με την κοινή γνώμη. Η ποιότητα των Μέσων, εξαρτάται, απ’ αυτήν καθ’ εαυτήν  την ποιότητα της ίδιας της κοινωνίας.
Τις παρεκτροπές, τις υποκινεί κυρίως η εξουσία, τα οικονομικά συμφέροντα, και η άκρατη φιλοδοξία. Η δυσφορία της κοινής γνώμης δυστυχώς μετατρέπεται εύκολα σε αδιαφορία, με αποτέλεσμα δια της επανάληψης να παγιώνεται ένα σάπιο καθεστώς, που τείνει να γίνει αποδεκτό.
Για την ώρα θα υποστούμε, αυτήν την παρεκτροπή της αγοράς – γιατί περί αγοράς πρόκειται - με την ευχή να μην αργήσει να την χτυπήσει η κρίση…