Αν δεν ζωντανέψουν οι κοινότητες...

«Εσύ που είσαι μέσα στα πράγματα τι λες γι΄ αυτό…» με ρώτησε ένας φίλος. «Δεν είμαι μέσα στα πράγματα» του είπα και ξαφνικά συνειδητοποίησα, πόσο πιο εύκολες είναι οι απαντήσεις, όταν είσαι έξω και ανασαίνεις καθαρό αέρα. Και οι λέξεις βγαίνουν χωρίς παρεμβολές, γυμνές και καθαρές, χωρίς στολίδια και βαψίματα.  

Σήμερα ζούμε σε συνθήκες ερειπίων. Χάνουμε χρόνο και μαζί δυνάμεις για να μπορέσουμε να ξαναχτίσουμε. Να βάλουμε καινούργια θεμέλια. Να ξεκινήσουμε από χαμηλά και σιγά σιγά να ξαναβρούμε τα πατήματά μας.
Θα περίμενα από ανθρώπους της αυτοδιοίκησης και όχι μόνο, μετά τον ανορθόδοξο για να μην πω βίαιο άνοιγμα της συζήτησης για το σπάσιμο του ενιαίου Δήμου Κέρκυρας, ν ' ακούσω εμπεριστατωμένες απόψεις, δεν σας κρύβω, ότι από την αρχή υπήρξα υποστηρικτής του ενός Δήμου, δεν μπορώ όμως σήμερα να μην παραδεχτώ την ήττα. Το σχέδιο «Καλλικράτης» όπως και αυτό που είχε προηγηθεί με τους «καποδιστριακούς» Δήμους, απέτυχαν πανηγυρικά. Σήμερα θα πρέπει να υποστηρίξουμε τη λύση που θα λειτουργήσει θετικά για το σύνολο του Κερκυραϊκού Λαού. Για να συμβεί αυτό δεν θα πρέπει να περιμένουμε την κυβέρνηση να μας βρει τη λύση. Έχοντας την εμπειρία από την εφαρμογή του σχεδίου, στο χρόνο που προηγήθηκε, τις αδυναμίας που φάνηκαν, πέρα από την οικονομική κρίση, τις πραγματικές ανάγκες του τόπου και των κατοίκων του, το νέο εγχείρημα δεν μας επιτρέπει και νέα αποτυχία.

Αν δεν ζωντανέψουν οι κοινότητες, ξεχάστε τον Καποδίστρια, τον Καλλικράτη τον Κλεισθένη και όσους θα ακολουθήσουν . Το πως είναι μια άλλη ιστορία, που μάλλον θα έπρεπε να είχε προηγηθεί.
Έχουμε γράψει κατ' επανάληψη, ότι η ανάπτυξη της πόλης και η ανάδειξη του μνημειακού χαρακτήρα της, αντανακλά σε ολόκληρη την Κέρκυρα. Για να είμαστε δίκαιοι όμως, θα πρέπει να παραδεχτούμε ότι η σχέση της πόλης με την ύπαιθρο, στην ουσία είναι ισότιμη. Η προκοπή του χωριού είναι και προκοπή της πόλης. Ιδού τι έλεγε σε προεκλογική του ομιλία ο Ιάκωβος Πολυλάς.
«…Τότε ο Πολυλάς έπιασε στο χέρι του ένα μεγάλο κλωνάρι ελιάς, που το είχε ακουμπισμένο δίπλα του. Το σήκωσε ψηλά και δείχνοντας το συνέχισε:
Ιδού το άγιο των αγίων της Κέρκυρας και των Κερκυραίων. Ιδού το σύμβολο που θα συγκεντρώσει και έπρεπε να έχει ήδη συγκεντρώσει την προσοχή, την στοργή και το ενδιαφέρον κάθε πολιτευτού τιμίου, που ενδιαφέρεται πραγματικά για τον τόπο και την προκοπή του. Θ' αγωνιστούμε εμείς γι' αυτό. Πρώτος και κύριος αγώνας μας, πρώτη και κύρια μας επιδίωξις η προκοπή του χωριού. Γιατί η προκοπή του χωριού είναι και της χώρας προκοπή. Όχι απατεωνίες. Όχι δημοκοπίες, Όχι υποσχέσεις που μένουν απραγματοποίητες. Όχι ψέματα για να ξεγελάμε τους χωρικούς και να τους παίρνουμε τη ψήφο»
Τότε η Κέρκυρα είχε πολιτικούς που την πονούσαν. Σήμερα;