Ακραίο παράδειγμα κρατικής αναλγησίας

Από σήμερα στο διαδίκτυο. Σας υπόσχομαι δεν πρόκειται να κολλήσω. Μια προσπάθεια εξωραϊσμού, προκειμένου να διευκολύνω τη ζωή μου και τη ζωή σας.
…………………………………………………………………………………………..
Αυτή η ιστορία με τους 36 συμβασιούχους του Δήμου Κερκυραίων, φαντάζομαι ότι σε μερικά χρόνια, θα αποτελεί, ακραίο παράδειγμα, για να μπορέσει κάποιος να χαρακτηρίσει την αναλγησία του κράτους. Άνθρωποι που εργάστηκαν σκληρά μια ζωή, αρκετοί απ’ αυτούς κοντεύουν να συνταξιοδοτηθούν και ο κ. Παυλόπουλος τους πετά στο δρόμο και μάλιστα χωρίς να τους καταβάλλει τα δεδουλευμένα. Θύματα τύπων και αυτής της αδιανόητης ελληνικής γραφειοκρατίας που στραγγαλίζει κάθε δημιουργική προσπάθεια. Αρκεί και μόνο αυτό το παράδειγμα, για να διαπιστώσουμε πόσο σάπιο είναι το δημόσιο σύστημα και πως αντιμετωπίζεται η Τοπική Αυτοδιοίκηση στη χώρα μας.
Ξέρει καλύτερα ο κ. Παυλόπουλος από το δήμαρχο για αυτούς τους ανθρώπους που κάθονται στα σκαλιά του δημαρχείου διεκδικώντας τα αυτονόητα; Όμως ο Δήμαρχος όπως και κάθε δήμαρχο το μόνο μου μπορεί να κάνει είναι να διεκδικεί και αυτό με τη σειρά, αφού η λαϊκή εντολή που του έδωσε η τοπική κοινωνία φαντάζει ανίσχυρη μπροστά στο αθηνοκεντρικό κράτος.
Το παράδειγμα των 36 συμβασιούχων αναδεικνύει και το ρόλο της Τοπικής Αυτοδιοίκησης. Μιας αυτοδιοίκησης ευνουχισμένης εδώ και χρόνια από την κεντρική εξουσία που αδυνατεί να παίξει το ρόλο της.
…………………………………………………………………………………………..Μου είπε ο Νίκος ο Παργινός που μου έφτιαξε την σελίδα, στο διαδίκτυο, ότι αυτά που γράφονται εκεί, θα μπορεί κάποιος να τα διαβάζει και ύστερα, από χίλια χρόνια. Γι’ αυτό επέλεξα να γράψω σήμερα για τους 36 συμβασιούχους για να μάθουν οι επόμενες γενιές ότι το έτος 2007 στην Ελλάδα της ευρωπαϊκής ένωσης συνέβαιναν τέτοια φοβερά και τρομερά.
.