Επιεικώς επικίνδυνοι

Δεν έχω την πολυτέλεια του χώρου και του χρόνου, για να γράψω ένα άρθρο για όλα αυτά τα κωμικοτραγικά που διαδραματίστηκαν και συνεχίζουν τις τελευταίες μέρες στο κυβερνών κόμμα, με αφορμή την στήριξη υποψηφίων περιφερειαρχών και δημάρχων. Ένας πολιτικός οργανισμός, που χειρίζεται τόσο ερασιτεχνικά ένα εσωτερικό του θέμα, είναι απλά επικίνδυνος να κυβερνά.
Δυο τρεις επισημάνσεις, που δείχνουν το μέγεθος του κινδύνου για ένα Λαό, που εμπιστεύθηκε την τύχη του, σε ένα κόμμα που αποκαλείτε ανοιχτό και φροντίζει με κάθε τρόπο, να επιβεβαιώσει την αντιδημοκρατική του λειτουργία.
Πριν ενάμισι μήνα διαλαλούσαν, ότι στην πανηγυρική εκδήλωση της 3η Σεπτεμβρίου θα ανακοινώσουν τους υποψήφιους Περιφερειάρχες. Μέχρι το μεσημέρι της περασμένης Κυριακής ο πρωθυπουργός έσβηνε και έγραφε ονόματα. Όσο για τον πολυδιαφημισμένο «Καλλικράτη», φρόντισε, με την διαρροή πρωτοκλασάτων στελεχών, που όπως ήταν φυσικό αρνήθηκαν να υποστούν αυτήν την δοκιμασία, να τον απαξιώσει πριν την γέννηση του.
Δημοσκοπήσεις της τελευταίας στιγμής, με αυθαίρετες τοποθετήσεις υποψηφίων, που είχαν δηλώσει από πριν ότι δεν ενδιαφέρονται. Κομμένοι εκ των προτέρων υποψήφιοι που συνεχίζουν να στολίζουν λίστες. Σκορποχώρι. Αναρωτιέται κανείς ποια η χρησιμότητα των διαβουλεύσεων, των αξιολογήσεων, που προηγήθηκαν σε επίπεδο οργανώσεων και τοπικών κοινωνιών, από την στιγμή, που όπως αποδείχθηκε, οι αποφάσεις ήταν προειλημμένες.
«Ένα είναι το κόμμα» είχε πει ο αείμνηστο Χαρίλαος Φλωράκης και φαίνεται εκ των υστέρων να δικαιώνεται, άσχετα αν συμφωνούμε με το ΚΚΕ. Μέχρι στιγμής δεν έχω ακούσει κανένα μέλος του ΚΚΕ να διαφωνεί με τις επιλογές του Κόμματος του και είναι βέβαιο ότι δεν πρόκειται ν’ ακούσω. Αντίθετα από την Νομαρχιακή του ΠΑΣΟΚ παραιτούνται και με άνεση εντάσσονται σε αντίπαλους συνδυασμούς, σε κάποιες περιπτώσεις το κάνουν και χωρίς να έχουν παραιτηθεί.

Ειλικρινά, οι επιλογές του ΠΑΣΟΚ, όπως και κάθε κόμματος, ουδόλως με απασχολούν, ο λόγος γίνεται, για την επικινδυνότητα των χειρισμών, από ένα κόμμα που κυβερνά και οι αποφάσεις του, έχουν άμεση σχέση με τη ζωή μου, με την ζωή του ελληνικού Λαού. Δεν ξέρω αν ένα κόμμα που πνίγεται σε μια κουταλιά νερό, έχει την δυνατότητα να διαχειριστεί μεγάλα προβλήματα - που δυστυχώς διαχειρίσθηκε, - όπως η οικονομική κρίση. Μήπως τελικά οι αιματηρές θυσίες του λαού είναι χωρίς αντίκρισμα; Γιατί να έχουμε εμπιστοσύνη στο κόμμα που δυο μήνες πριν τις βουλευτικές εκλογές και έξι μήνες μετά, άλλαζε αποφάσεις κάθε μέρα, κάθε ώρα; Ακριβώς όπως κάνει σήμερα και με την επιλογή προσώπων, που θα υπερασπιστούν τις επιλογές του, το ίδιο φαίνεται πως αυτοσχεδιάζει και θα συνεχίζει να αυτοσχεδιάζει, στις πλάτες μας.


.