Καμιά περίπτωση να βαρεθώ

Δεν χρειάζεται να φέρω παραδείγματα, μια θλίψη, η επικαιρότητα. Για μας της “αριστεράς και της προόδου”, περισσότερη θλίψη. Κάθε μέρα όλο και κάτι καινούργιο μας ξημερώνει, ακόμα και η “Αυγή” με το σημερινό της πρωτοσέλιδο, δεν μπορεί να κρύψει τη δυσφορία της, “οφσάιντ με τις off shore”. Ο Θανάσης Καρτερός κλείνοντας το σημερινό του άρθρο στην ίδια εφημερίδα αναρωτιέται “...αν θες πλούσιο εισόδημα για να εκπροσωπείς τους φτωχούς, υπάρχουν άλλα κόμματα να πας. Εκτός πια αν το πήραμε απόφαση να γίνουμε κι εμείς... άλλο κόμμα. Να μας το πουν να το ξέρουμε όμως...”

Φυσικά και με τέτοια νέα δεν έχω τίποτα να πω. Θα συνεχίσω, για δρόμους που βρίσκουμε όλοι εμείς οι ανασφαλείς, για να αντέξουμε  τον όγκο της ανασφάλειας των ασφαλισμένων.

 

Η επικαιρότητα, μια σκέτη υποκρισία. Στην κιβωτό και πάλι, στο καταφύγιο μου. «Έχω μια κιβωτό που μοιάζει με εκατό», για γυναίκα πρόκειται, από την τρέλα ως την απόλυτη πειθαρχεία, καμιά περίπτωση να βαρεθώ, δεν φτάνει ο χρόνος να την εξερευνήσω.
«πρώτη φορά έβλεπα ολόγυμνη γυναίκα κι ήταν σαν να βρέθηκα επιτέλους σ’ εκείνη τη ξένη χώρα που πάντα ονειρευόμουνα να πάω. Ήθελα να τη δω όλη, να τη χαρώ όλη, να την περπατήσω απ’ τη μία άκρη της ως την άλλη. Ήταν γεμάτη λίμνες, σπηλιές, δάση, χαράδρες και πάρκα. Σερνόμουν πάνω της και την εξερευνούσα πόντο πόντο… Είχα την αίσθηση που ήμουν ο πρώτος, όπως με τον ήλιο, που εκατομμύρια άνθρωποι έχουν καρφωμένα τα μάτια τους πάνω του κι εσύ χαίρεσαι την ανατολή και τη δύση του σα να είσαι ο ένας και μοναδικός. Έμοιαζε με η γη το σώμα της ….Γη - γυναίκα είπα μέσα μου. Απόρησα που δεν τα γράφανε και τα δύο με το ίδιο γράμμα αφού είναι το ίδιο πράγμα. Τη στιγμή εκείνη πείρα την απόφαση, ότι εγώ ο Γκας, από δω και πέρα θα τα γράφω και τα δυο με ήτα. Όχι καλύτερα με ύψιλον, που όπως έλεγε μια δασκάλα μου, μοιάζει με κούπα και μπορείς να πιεις ό,τι έχει μέσα της… «Γκας ο γκάνγκστερ» του απίθανου Αντώνη Σουρούνη.
Θα μου πείτε γιατί ξανακύλησα στα ίδια, από την οργή μου για αυτό κλείστηκα στη κιβωτό μου, γιατί βαριέμαι,να πολεμάω τη Δεξιά, τη δεξιά που δεν περιορίζεται σε κόμματα αλλά έχει αλώσει όλα τα κόμματα. Βαριέμαι τα ίδια πρόσωπα, τα ίδια ψέματα τις ίδιες συμπεριφορές, τη μιζέρια, την έλλειψη φαντασίας, τη διαπλοκή της διαπλοκής, το έχω δει χίλιες φορές το έργο. Στη κιβωτό είμαι χρήσιμος νοιώθω δημιουργικός, ξεπερνάω τη σκέψη μου και πολλές φορές τον εαυτό μου. Απολαμβάνω την ειρήνη και ας βρίσκομαι σε πόλεμο. Ιούνιος και πάλι στη γέννηση του, ο μήνας μου, έτοιμος να μας γεμίσει φως. Αυτές οι μέρες είναι ο θρίαμβος, η δόξα και η δύναμη του Φωτός. Οι μεγαλύτερες μέρες του χρόνου. Με φως, πολύ φως. Παράταση ζωής, Ατελείωτη μέρα κι ατελείωτη νιώθεις τη ζωή.