Ανέκαθεν η μεταφυσική, μου προκαλούσε τρόμο, την θεωρώ σαν μια προέκταση της λανθάνουσας τρέλας. Αν γνωρίζαμε την αλήθεια, θα την βλέπαμε, όσο για τα ακατανόητα, μας αρκεί να σκεφτούμε ότι είναι ακατανόητα.
Αύριο Αύγουστος και θέλει αλήθειες, μόνο που μου τελείωσαν.
Το κουβαλάω το σύνθημα από τις πρώτες τάξεις του γυμνασίου. Το επιτρεπτό όριο απουσιών το ξόδευα τις Δευτέρες. Τις ώρες λαιμητόμους του απογεύματος της Κυριακής, τις έπνιγε η χαρά της παρέας και η άνεση του χρόνου. Αύριο ξημερώνει Κυριακή και ας λέγετε Δευτέρα. Μέχρι και σήμερα, που χάσαμε τις μέρες, το τάμα το κρατάω.
Συνεχίζουμε με καλοκαιρινές μπαλάντες.
“....Είναι επιθυμίες τα καλοκαίρια. Τις περισσότερες τις κουβαλάμε μέσα μας χρόνια ολόκληρα. Είναι μυστικά ανείπωτα. Φιλιά στα κλεφτά στις σκιές του πάρκου, το πρώτο τσιγάρο στα σκαλάκια της πλατείας, λόγια και υποσχέσεις για φιλίες που ξεθώριασαν. Είναι ψέματα τα καλοκαίρια, κάστρα στην αμμουδιά. Γκρεμίζονται με την παλίρροια. Φεύγουν με τα πρώτα μελτέμια. Ναι, μπορείς να κοιτάξεις μπροστά, ακόμη κι αν αυτό που άφησες πίσω σου είναι ένα αυγουστιάτικο φεγγάρι, λαμπερό και απρόσιτο.....» Αν μπορείς να κάνεις την Δευτέρα Κυριακή, μπορείς να κανείς και τον χειμώνα καλοκαίρι…
Ο ζεστός μήνας Αύγουστος έγραφα πέρυσι τέτοια εποχή, ανασύροντας από την παιδική ηλικία τον τίτλο μιας ταινίας που μου έχει μείνει απωθημένο. Για τον αιώνιο Αύγουστο θα γράψω εφέτος κάνοντας πάλι την σύνδεση με το παρελθόν γιατί ο Αύγουστος θα μείνει για πάντα νοσταλγία και ανεκπλήρωτο συναίσθημα.
Αν ήταν μήνας η σιωπή, ποιος λες να ήταν; Ρώτησε το κορίτσι
Ο Αύγουστος για μένα. Απάντησε το αγόρι.
Μπα! Εγώ θα έλεγα πως είναι ο Οκτώβριος. Ο Αύγουστος είναι τίγκα από ήχους
Μα αυτό είναι η σιωπή! Να έχει ο μήνας τόσους ήχους, που να σε κρατάει σιωπηλό! Της γύρισε το αγόρι.
Αύγουστος αύριο να μας τρελαίνει τα μυαλά, να τα κουνάει από τη λάθος θέση τους.
«Έχει παγωνιά ο Αύγουστος». Γράφει ο Οδυσσέας Ιωάννου “Και πολλές μετωπικές, με τον εαυτό σου, με τα μπετά που καίγονται, με μια πόλη που η ζωή είναι σε αναστολή. Ο Αύγουστος βγάζει την σημαντικότερη είδηση. Φοβάμαι να πεθάνω μόνος. Να ζήσω, ήθελα να πω, αλλά βαριέμαι να το διορθώσω”.
Το καλοκαίρι φεύγει και δεν χρειάζεται να προσθέσουμε και άλλο βάρος. Ας πάμε μπροστά, ακόμα κι αν ο ορίζοντας είναι θολός και αβέβαιο το μέλλον. «Ότι χάθηκε, χάθηκε, δεν ωφελεί να το μνημονεύουμε. Μια ματιά πίσω μπορεί να φέρει ανταρσία, να ξεσηκωθεί η καρδιά και να γυρέψει τα δίκια της και τότε θα φάμε δίκιο».
Τελευταίος μήνας του καλοκαιριού ο Αύγουστος, να μην το χάσουμε. «Και πόσο ανάγκη την έχουμε την καλοσύνη που σταλάζει στις φλέβες το θέρος… Πρώτα απ’ όλα μήπως και αποσυμπιεστεί η οργή, το μίσος που χύνεται από κάθε πλευρά και έχει θολώσει κρίση, νου και βλέμμα».
Στο καλοκαίρι που απομένει, να τρέξουμε για δυνάμεις... που θα μας χρειαστούν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου