Προφανώς ενοχλούν τους ηλεκτρονικούς ιούς αυτά που γράφω. Ο υπολογιστής μου, δεν άντεξε στην μαζική επίθεση που δέχτηκε την περασμένη εβδομάδα, γι’ αυτό και η μικρή απουσία.
…………………………………………………………………………………………..
Είχαμε μείνει στο « περί έρωτος». Με αφορμή την επίθεση των ηλεκτρονικών ιών, μου ήρθε στο νου ένα παλιότερο κείμενο, επηρεασμένο από τις ιώσεις.
«Ο υπολογιστής μου παραπονείται, ότι κάποιος ιός του έχει κάτσει στο στομάχι. Παρά την προσπάθεια, δεν κατάφερα να βρω, που έχει κρυμμένη την αντιβίωση. . Κάτω από την επήρεια της ασθένειας θα πορευτώ και σήμερα.
Δεν θέλω να μονιμοποιηθώ πουθενά. Νοσταλγώ τις άγνωστες πόλεις, τα απρόσμενα αποτελέσματα, τις γυναίκες που δεν έτυχε να γνωρίσω. Ο σύγχρονος πολιτισμός χτύπησε στο κεφάλι μου, αναρωτιέμαι πόσα ακόμα μπορεί να χωρέσει χωρίς να σπάσει. Δεν ξέρω τελικά αν όλα ετούτα εδώ είναι χρήσιμα. Μπερδεύομαι. Χάνω τα όρια της δράσης μου.
Πείρα μια φίλη μου τηλέφωνο και τη ρώτησα να μου θυμίσει εκείνη την σκηνή στην ηλεκτρική κουζίνα. Είχα την απορία αν καήκαμε εμείς, η κάψαμε την κουζίνα. Η συσκευή πάντως όπως με διαβεβαίωσε ακόμη λειτουργεί…. Η σχέση η ερωτική ανισότιμη και άδικη, αινιγματική και σκοτεινή σαν το υποσυνείδητο, σαν αλληλοσυμπληρούμενα αλλά άνισα δοχεία. Πολύ εσύ λίγο εγώ. Περισσότερο εγώ λιγότερο εσύ.
Τελικά όλοι μας έχουμε την τη ζωη που μας αξίζει. Εμείς της ανοίγουμε την πόρτα και την καλωσορίζουμε. Παρότι μπορεί να μοιάζει πεπρωμένο, είναι τα βήματα που κάποτε ξεκίνησαν εκείνη ακριβώς τη ζωή για να προϋπαντήσουν, αλλά ξεχάστηκε εκείνο το ξεκίνημα, αγνοήθηκε εκείνη η αρχή και το αποτέλεσμα άσπλαχνο.
………………………………………………………………………………………….Δεν ρώτησα τον υπολογιστή μου. Μήπως η ασθένεια του είναι μεταδοτική;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου