Η αναμονή δεν είναι ζωή

Το παράπονο, δεν είναι για εκείνο ή το άλλο. Είναι μια στιγμή συσσώρευσης, για όλα.  Απροσδιόριστες και  με μπόλικη δόση ασάφειας οι αιτίες, το αποτέλεσμα όμως   εκείνου του χρόνου της σιωπής, δίκαιο!  Στην άμυνα απαλλαγμένος από σκοπιμότητες περιμένεις. Πόσο όμως να περιμένεις; Η αναμονή δεν είναι ζωή. Αυτά που λέγαμε και γράφαμε, τα προηγούμενα χρόνια, φαίνονται μιας άλλης μακρινής εποχής. Τι να γράψουμε σήμερα; Αυτό που βιώνουν οι έλληνες  μόνο σε κατάλευκες κόλλες, χωρίς τη βοήθεια βιβλιογραφίας και με νεαρές λέξεις, αθώες και απείραχτες από τη φθορά της χρήσης, θα πρέπει να ερμηνευθεί.

Προσπαθώντας να υπερασπίσω την ύπαρξη μου γράφω, με την αιώνια ψευδαίσθηση, ότι κλείνω πληγές. Ακόμα και έτσι να είναι, λίγο πριν τον επίλογο ανοίγει η άλλη. Πολυτραυματίας ετούτη η χώρα, και το αποτέλεσμα, πάντα μια τρύπα στο νερό. Ζούμε μια επανάληψη, απ’ αυτές που μας οδηγούν στις γνωστές θυσίες, χωρίς αντίκρισμα. Και η Θεά Άρτεμις είναι μακριά, για να μας αντικαταστήσει με το ιερό ελάφι.
Να την κάνουμε την θυσία, δεν λέω, άλλωστε δεν είναι και προαιρετικό. Η άπνοια πάντως θα παραμείνει και ο ζητούμενος ούριος άνεμος για τις καλλίτερες μέρες των υποσχέσεων, θα κρατήσει δεμένα τα πλοία στα λιμάνια. Όσες θυσίες και να κάνουμε δεν πρόκειται να πάμε ούτε μίλι μπροστά. Αυτή η χώρα από τότε που έν χορω τραγουδούσαμε ήτανε ένα μικρό καράβι που ήταν α α αταξίδευτο… Εκεί έμεινε μικρό και αταξίδευτο.
Οι διαμαρτυρίες των αναγνωστών για τα απαισιόδοξα της στήλης πληθαίνουν. Για ακόμη μια φορά να δηλώσω: κατά βάθος είμαι αισιόδοξος. Η απαισιοδοξία καταγράφει την καθημερινότητα, την πεζή πραγματικότητα, υπολείπεται του Ονείρου, που παραμένει ζωντανό. Και στα όνειρα οι άνθρωποι, είναι άνθρωποι. Άνθρωποι που ζουν μαζί με άλλους, που συνεργάζονται, που αλληλοϋποστηρίζονται. Στην πραγματικότητα, έχει εξαπλωθεί οργανωμένη επιχείρηση, ώστε η ζωή να είναι χωρίς τους άλλους, ή καλλίτερα με τους άλλους απέναντι, με τους άλλους εχθρούς, με τους άλλους που πρέπει να εξοντώσουμε για να επιβιώσουμε.

Η αναμονή δεν είναι ζωή, γι’ αυτό ας  βιαστούμε να κάνουμε το όνειρο πραγματικότητα.