Με σύμμαχο το χρόνο του φόβου κάνουν παιγνίδι

Κάποτε θα μας πούνε την αλήθεια. Θα μας πούνε την αλήθεια, όταν οι τεθλασμένες γίνουν ευθείες, όταν οι δείκτες μηδενιστούν, σταματήσουν οι χτύποι της καρδιάς και δεν θα υπάρχει πλέον τίποτα να αρπάξουν. Από στόματα, που μόνο ψέματα ξέρουν να λένε για να ξεγελούν τον Λαό, είναι βέβαιο, ότι στην παραπάνω διαβεβαίωση, το «Δεν» της αλήθειας, τους σκάλωσε στο λαιμό. Δεν θα ανατρέξουμε στο παρελθόν. «Μας είπαν ψέματα πολλά», τόσα, που μας οδήγησαν να ψάχνουμε την αλήθεια, στις απέναντι όχθες, να κάνουμε την κατάφαση άρνηση και αντιθέτως. Μας γελάσανε πλειστάκις. Όλη η περίοδος της μεταπολίτευσης ήταν ένα μεγάλο ψέμα, από τον αείμνηστο Ανδρέα, μετρ του είδους, μέχρι τους τελευταίους. Οι όποιες αναφορές, στα ψέματα που προηγήθηκαν, καταντούν κουραστικές. Ακόμα και αυτές, Της “ αριστεράς” σε χρόνο προεκλογικό, δεν είναι άξιες υπενθύμισης.«Αυτό είναι το τελευταίο μνημόνιο κύριοι της κυβέρνησης; Ας βάλουμε εκείνο το «Δεν» που ξεχάσατε, για να έχουμε την φράση ολοκληρωμένη και την αλήθεια, που φοβόσαστε.

Με την αλήθεια λοιπόν ενώπιον μας, ξεπερνάμε το χρόνο της αναμονής, αυτόν το χρόνο τον κακό, που μας κλέβει τον πραγματικό χρόνο από την ζωή μας. Με σύμμαχο αυτό το χρόνο, του φόβου, παίζεται το παιγνίδι. Και οι χαμένοι εμείς.
Πάει καιρός, που η ανασφάλεια, το σκοτάδι το αβέβαιο μέλλον, οι χειρότερες μέρες που περιμένουμε και δεν γνωρίζουμε, μας έχουν επιβαρύνει την πραγματικότητα και μας στερούν κάθε διάθεση για παραπέρα. Ναι είναι κακές οι μέρες που περνάμε, γιατί όμως να τις κάνουμε χειρότερες προσθέτοντας, τους φόβους μας γι’ αυτά που περιμένουμε και δεν ξέρουμε;
Να ζήσουμε το σήμερα. Όχι για τα χρόνια που έρχονται ούτε για την επομένη στιγμή δεν αξίζει να σπαταλάμε το χρόνο.
Ότι δύσκολο περίμενα με κάποιο μαγικό τρόπο, το ξεπερνούσα, ποτέ δεν ήταν τόσο δύσκολο όσο φοβούμουνα και ας μου είχε κλέψει νύχτες ύπνου και ηρεμίας, ακόμα και αν οι φόβοι μου είχαν επαληθευτεί το κακό ήταν λιγότερο κακό από το βάσανο του μυαλού μου.
Δεν γράφω κάτι καινούργιο, όμως ασκούμε σε μια προσπάθεια να μετριάσω τους φόβου μου. Να κερδίσω το χρόνο της αναμονής, αυτό το χρόνο που είναι εκτός γεγονότων, πέρα από την πραγματικότητα. Αυτόν τον πολύτιμο χρόνο που σπαταλάμε και αν τον μετρήσουμε, είναι τα περισσότερα χρόνια μιας ζωής.