“Ας ταξιδεύουν όσοι δεν υπάρχουν...”

Είπαμε να αφαιρέσω τα περιττά για να μειώσω το βάρος, αυτό δεν σημαίνει ότι θα γκρεμίσουμε τα τείχη. Τα θεόρατα τείχη, που εδώ και πολλά χρόνια ύψωσα για να ορίσω τον κήπο του «είναι» μου, ώστε βλέποντας τους άλλους, να τους αποκλείω πλήρως και να τους κρατάω άλλους, θα μείνουν απόρθητα, όσο οι βίδες μου κρατούν, και δεν μου επιβάλουν ανούσια ταξίδια.

Ευτυχώς τα αμυντικά συστήματα ακόμα λειτουργούν αποτελεσματικά. Είναι φυσικό μετά από τόσες επιθέσεις, να έχουν αναπτύξει  ευχέρεια στις αποκρούσεις. Μόλις ένοιωσα λίγο πιο βιαστικό τον ήλιο, βάλθηκα να το ξαποστείλω. 

Ευτυχώς είναι μικρής διάρκειας, η αυτοκαταστροφική αντίδραση του χρόνου όταν αρχίζει να μετράει ανάποδα. Μην ανησυχείτε μόλις το συνειδητοποιήσει, θα δεχθεί την σταδιακή αναχώρηση.
«Το να διαλέγω τρόπους για να μη δρω» γράφει ο Πεσσόα στο βιβλίο της Ανησυχίας, «υπήρξε ανέκαθεν η μέριμνα και η αποκλειστική ενασχόληση της ζωής μου».Δεν υποτάσσομαι ούτε στο κράτος, ούτε στους ανθρώπους. Αντιστέκομαι αδρανώς. Το κράτος μπορεί μόνο να με θέλει για κάποια δράση, αν εγώ αρνούμαι να δράσω, δεν μπορεί να επιτύχει τίποτα από μένα. Μπορεί κάποια στιγμή γι’ αυτή μου την αδράνεια να με ενοχλήσει, αν συμβεί αυτό, θα πρέπει να θωρακίσω κι άλλο το πνεύμα μου και να ζήσω πιο μακριά μέσα στα όνειρα μου.

Νοιώθω ένα οργανικό και μοιραίο έρωτα για την σταθερότητα, μισώ τη καινούργια ζωή και τα άγνωστα μέρη. Η ιδέα του ταξιδιού μου φέρνει ναυτία. Έχω ήδη δει όλα όσα ποτέ μου δεν είχα δει. Έχω ήδη δει όλα όσα δεν είδα ακόμα. Τα τοπία είναι επαναλήψεις, ας ταξιδεύουν όσοι δεν υπάρχουν»
Έξοδος στα αδιέξοδα, φως στις σκοτεινές μέρες του φθινοπώρου, ξεκόλλημα από τη λάσπη της καθημερινότητας, ασκήσεις θάρρους που μόνο το μυαλό μπορεί. Το μυαλό μπορεί στην επόμενη στροφή, χωρίς να στρίψει. Το μυαλό μπορεί να πάει παραπέρα από την βαρβαρότητα, να συναντήσει την παρέα της ζωής.
Τελικά ο καλύτερος τρόπος να ταξιδεύεις είναι να αισθάνεσαι, να αισθάνεσαι τα πάντα με όλους τους τρόπους. Να αισθάνεσαι τα πάντα υπερβολικά.
Με αρέσουν τα αργόσυρτα καλοκαιρινά βράδια. Η ησυχία της πόλης και προπαντός η ησυχία που η αντίθεση κάνει ακόμα εντονότερη, στα μέρη εκείνα που την ημέρα σφύζουν από θόρυβο.