Η κατάσκοπος "Νελλη"

Εκλογές στις 7 Ιουλίου . Με την αριστερά όπως δείχνουν οι δημοσκοπήσεις να ξαναφέρνει πάλι την δεξιά. Δεν θα μπορούσε να γίνει διαφορετικά μετά από όσα προηγήθηκαν. Το έγραψα πριν τέσσερα χρόνια, την ήμερα που ο ο Υπουργός Υποδομών Μεταφορών και Δικτύων κ. Σπίρζης, Με “πόνο ψυχής” όπως είπε έβαλε την υπογραφή του, για τη χαριστική βολή στο ξεπούλημα των 14 περιφερειακών αεροδρομίων. Να πονέσουμε και μεις μαζί του. Να

πονέσουμε για τη δοκιμασία που υφίσταται η κυβέρνηση να κάνει την πόρνη, συναλλασσόμενη με τους κατακτητές, για το καλό της πατρίδας. Μου θύμισε εκείνες τις ελληνικές ταινίες που η ωραία Ελληνίδα πρωταγωνίστρια, με πόνο ψυχής πηδιόντανε με Γερμανούς αξιωματικούς για να δίνει πληροφορίας στην αντίσταση “Κατάσκοπος Νέλλη”, “Γυναίκες στην αντίσταση”, “Η μεσόγειος φλέγεται” , “Κονσέρτο για πολυβόλα” και πολλές άλλες.

Αν το δούμε απ' αυτήν την άποψη, επιμηκύνονται τα όρια της υπομονής μας, άλλωστε κατοχή έχουμε και σήμερα. Η μόνη διαφορά είναι ότι σε εκείνη την κατοχή υπήρχε και αντίσταση, αντίσταση με κορμό την αριστερά . Τώρα που η αριστερά “αμάρτησε για το παιδί της” και το ΕΑΜ παρέδωσε τα όπλα, με πόνο ψυχής παραδίδουμε εκτός των ακινήτων και ο,τι άλλο μας έχει απομείνει ως ενθύμιο μιας εποχής, που παρά την ήττα, μας έκανε να νοιώθουμε υπερήφανοι.

Που να φανταστεί η κατάσκοπος “Νέλλη” που έδινε το κορμί της στους κατακτητές, για να βοηθήσει τους αντάρτες, ότι τζάμπα ξεπουλήθηκε. Που να φανταστούν οι χιλιάδες αγωνιστές της αντίστασης που για μια ιδέα, έδιναν τη ζωή τους, ότι οι σημερινοί της “αριστεράς και της προόδου”, θα πούλαγαν τόσο φτηνά, όχι τα αεροδρόμια, αλλά την ψυχή τους. Και μαζί την ίδια την αριστερά.

Υπερβάλω. Γιατί και να ήθελε να παραδώσει την “αριστερά” μια κυβέρνηση που αυτοπροσδιορίζεται “αριστερή”, δεν θα μπορούσε, δεν θα μπορούσε, γιατί υπάρχουν ακόμα άνθρωποι που έχουν όραμα, που παλεύουν για κοινωνική δικαιοσύνη, αξιοκρατία ελευθέρια . Που αντιστέκονται στις αγορές, που επιβάλουν ανεξέλεγκτες κοινωνικές και οικονομικές ανισότητες. Είναι αυτοί που σημάδεψαν την κοινή συνείδηση με την εικόνα της αριστεράς, που λειτουργεί με ανιδιοτέλεια.

Τι να κάνει και αυτή η κυβέρνηση θα μου πείτε, εσείς οι περισσότερο επιεικείς μπροστά σ΄ αυτό το χάος που παρέλαβε. Τι να  κάνει μέσα σ΄ αυτό το ασφυκτικό περιβάλλον. Τι να κάνει με ένα μαχαίρι στο λαιμό; Να παραδεχτεί την ήττα και να είναι περισσότερο ειλικρινής. Γιατί αν σε πρακτικό επίπεδο “αριστερά” σήμερα δεν σημαίνει τίποτα, θα μπορούσε να σημάνει τουλάχιστον ειλικρίνεια.