Το να πας στον Άρη φαίνεται πιο εύκολο απ' το να πας στο γείτονά σου...

«Κι εγώ ρωτώ τους οικονομολόγους, τους πολιτικούς, τους ηθικολόγους: υπολόγισαν ποτέ τον αριθμό των ατόμων που υποχρεωτικά καταδικάζονται σε αθλιότητα, σε άνιση εργασία, σε εξαχρείωση, σε αφροσύνη, σε διεφθαρμένη άγνοια, σε ανίκητη δυστυχία, σε απόλυτη ένδεια, για να παραχθεί ένας πλούσιος;» 

(Η παραπάνω ρήση ανήκει στον πορτογάλο ποιητή Αλμέιντα Γκαρέτ (1799-1854)
Ο λόγος όμως σήμερα για το συμπατριώτη του, νομπελίστα συγγραφέα Ζοζέ Σαραμάγκου. Τον γνώρισα με τον «Καιν» και εντυπωσιάστηκα για την φρεσκάδα των ιδεών του, τα παρακάτω τα έγραψε σε σε ηλικία 86 ετών. Ένα μικρό δείγμα:
«Με άλλα λόγια λέω πως οι λαοί δεν εκλέγουν τις κυβερνήσεις τους ώστε αυτές να τους "οδηγήσουν" στην Αγορά, αλλά είναι η Αγορά που ρυθμίζει με όλους τους τρόπους τις κυβερνήσεις ώστε να "οδηγήσουν" τους λαούς σ' αυτήν. Κι αν μιλώ έτσι για την Αγορά, είναι γιατί αυτή σήμερα, και κάθε μέρα που περνά περισσότερο από ποτέ, είναι το κατεξοχήν όργανο της αυθεντικής, μοναδικής και αναντίρρητης εξουσίας, της παγκόσμιας οικονομικής εξουσίας, που δεν είναι δημοκρατική γιατί δεν την εξέλεξε ο λαός, που δεν είναι δημοκρατική γιατί δεν ασκείται από το λαό, και που, τέλος, δεν είναι δημοκρατική γιατί δεν αποβλέπει στην ευτυχία του λαού.

Ο πρόγονός μας των σπηλαίων θα έλεγε: "Αυτό είναι διάφανο σαν το νερό". Κι εμείς, λίγο πιο σοφοί, θα προειδοποιούσαμε: "Ναι, αλλά είναι μολυσμένο".

Γιατί τόση απαισιοδοξία; «…Δε θα ήταν νέο αν σας έλεγα ότι ο κόσμος μας είναι μια κόλαση για εκατομμύρια ανθρώπους . Οι αδικίες πολλαπλασιάζονται, οι ανισότητες αυξάνονται, η άγνοια μεγαλώνει , η αθλιότητα εξαπλώνεται . Αυτή η ίδια η σχιζοφρενική ανθρωπότητα που έχει την ικανότητα να στέλνει όργανα σε έναν πλανήτη για να μελετήσει τη σύνθεση των πετρωμάτων του, μπορεί με απάθεια να καταγράφει τους θανάτους εκατομμυρίων ανθρώπων από πείνα . Το να πας στον Άρη φαίνεται πιο εύκολο απ' το να πας στο γείτονά σου . Οι κυβερνήσεις δεν κάνουν τίποτα γιατί δεν έχουν τη δυνατότητα ή απλά γιατί δεν τους αφήνουν αυτοί που αληθινά κυβερνούν : οι πολυεθνικές εταιρίες των οποίων η εξουσία έχει μειώσει στο ελάχιστο ό,τι μας έχει απομείνει από την ιδανική δημοκρατία…Ζούμε σε σκοτεινούς καιρούς. Καθώς οι ελευθερίες περιορίζονται , δεν υπάρχει δυνατότητα κριτικής και ο ολοκληρωτισμός - ο ολοκληρωτισμός των πολυεθνικών της αγοράς - δεν έχει καν ανάγκη ιδεολογίας. Το "1984" του Όργουελ είναι κιόλας εδώ .Και για τον Θεό «Ο Θεός είναι η σιωπή του σύμπαντος και ο άνθρωπος η κραυγή που δίνει νόημα σ' αυτή τη σιωπή…»