Αυτά που έζησα τρομάζουνε το χρόνο

Το Μάη λένε πως βρέξει, έγραφα τον Μάρτη και δεν διαψεύστηκαν. Εμείς όμως εκεί, στάσιμοι, καρφωμένοι στο σημείο που το μυαλό άφησε να το παρασύρουν όλοι οι δυνατοί άνεμοι για να έχει να λέει για τα ταξίδια. Ακίνητοι και φευγάτοι. Σιγά τι είναι τα χρόνια. Αποσυμπιεσμένες στιγμές κατά μια έννοια. Αφού πρέπει να μεγαλώσουμε, ας το κάνουμε με λίγη αξιοπρέπεια. Υπάρχουν δυο σχολές γύρω από την θεωρία του χρόνου, υποστηρικτές της πρώτης αυτοί που τον αποσιωπούν, πιστεύοντας πως έτσι σταματάει να μετράει. Στην δεύτερη, με αυτούς και εγώ, αυτοί που αυτοσαρκάζουν τα χρόνια που περνούν, χωρίς το φόβο της πρόσθεσης και λίγο παραπάνω. Είναι αυτοί που ξορκίζουν το κακό απαξιώνοντας τον φόβο.
………………………………………………………………………………………….
Και σαράντα πήγα και έφυγα τρέχοντας, ψάχνοντας αλλού την ηλικία μου. Το χρόνο δεν τον μετράμε πλέον με κεριά γενεθλίων. Το χρόνο τώρα τον μετράμε με απουσίες.
Μεγαλώνουμε περιστρεφόμενοι γύρω από τον ίδιο άξονα. Δεν αλλάζουμε, ο εαυτός μας ξανά. Σε μια ισορροπία εύθραυστη και προσποιούμενη και με τη θεωρία πάντοτε στο τσεπάκι, να ντύνει την πράξη, να μας δικαιολογεί τα βήματα. Που δεν μετρήσαμε και τα κάναμε. Που όλα τα λογαριάσαμε, φοβηθήκαμε τελικά και δεν τα κάναμε, μία η άλλη.
…………………………………………………………………………………………..Θυμάστε ένα κείμενο που έγραψα παλιότερα για τις ευεργετικές επιπτώσεις της πρεσβυωπίας; Ε! λοιπόν αυτή η καλπάζουσα πρεσβυωπία, που λειτουργεί σε αντιστάθμισμα του χρόνου του αδυσώπητου, σβήνει πολλά από τα μελαγχολικά σημάδια του. Αφαιρεί στα δικά μας, στραβά μάτια πολλά χρόνια που μας επιβαρύνουν. Στον καθρέπτη συνεχίζουμε να βλέπουμε, αφού δεν βλέπουμε, καστανά τα γκρίζα μας μαλλιά και χωρίς ίχνος ρυτίδας το σκαμμένο πρόσωπο μας. Μας ενεργοποιεί τη μνήμη και αυτό είναι, μεγάλο πλεονέκτημα στην ανηφόρα της ζωής.
…………………………………………………………………………………………..
«ο έρωτας είναι πράξη ακραία και οριακή. Και ή τη ζεις με τα όλα της – συμπεριλαμβανομένης της ολικής καταστροφής ενίοτε – η την προσπερνάς, κι όταν γκριζάρεις ψάχνεις τοίχους να ματώσεις το κεφάλι σου που δεν την έζησες».
Λοιπόν για να πούμε την αλήθεια δεν φτάνει η πρεσβυωπία για να βγάλουμε την ανηφόρα, είναι αυτά που ζήσαμε και σε μένα αυτά μου επιτρέπουν να διατηρήσω το κεφάλι μου σώο και αβλαβές...