Τίποτα δεν κάνουμε

Από το Σεπτέμβρη αρχίζουν τα δύσκολα. Οι επιπτώσεις από την παγκόσμια οικονομική κρίση, θα γίνουν ορατές στην χώρα μας μετά το πέρας της τουριστικής σαιζόν. Τα πρώτα στοιχειά μιλούν για 30% μείωση, αν τα προσθέσουμε στη σταδιακή μείωση των τελευταίων χρόνων, τότε μιλάμε για καταστροφή.
Έχω την αίσθηση, που περιμένουμε με τα χέρια σταυρωμένα τη σειρά μας. Παρακολουθούμε το ντόμινο να πέφτει από μακριά και ευελπιστούμε ότι κάπου θα σταματήσει, εν τω μεταξύ το μονό που κάνουμε είναι διαπιστώσεις.
Εύλογα θα ρωτήσει κάποιος, τι να κάνουν οι πολίτες όταν ο ίδιος ο πρωθυπουργός, και αυτό επιβεβαιώνεται από το χθεσινό, τηλεοπτικό του διάγγελμα, προσπαθεί να διαχειριστεί την κρίση επικοινωνιακά με όρους τηλεδημοκρατίας, που δεν απαιτούν να έχουν τα μηνύματα περιεχόμενο, αρκεί ένα καλό περιτύλιγμα.
Περιορίζεται σ' ένα διάγγελμα που δεν λέει τίποτα, απλά διαπιστώνει την καταστροφή και τις μαύρες μέρες που μας περιμένουν, Ούτε μία συγκεκριμένη πρόταση, καμία εξαγγελία επί της ουσίας.
…………………………………………………………………………….

Οι συχνές αναφορές στο χρόνο στην ηλικία και στη γενιά μας, είναι γιατί περίμενα περισσότερα. Τι κάνουμε; Και δεν ρωτάω ούτε την προπολεμική ούτε την νέα γενιά της τηλεόρασης, ρωτάω εμάς τη γενιά που τα ινδάλματα της, δεν προήλθαν από την τηλεόραση, τους ηθοποιούς τους γνωρίσαμε από το σινεμά και τους μεγάλους σύνθετες και τραγουδιστές τους είδαμε στο φυσικό τους χώρο
Η διαφορά είναι ότι αυτά που είδαμε τα επιλέξαμε, δεν μας τα έφεραν στο σαλόνι μας. Πήγαμε για να τους δούμε, πληρώσαμε για να τους δούμε. Δεν πατήσαμε απλά ένα κουμπί στο τηλεκοντρόλ.
Ρωτάω εμάς που δεν μεγαλώσαμε με την τηλεόραση. Είχαμε την τύχη να ζήσουμε χρυσές δεκαετίες και δύσκολα χρόνια, που μας έδωσαν εμπειρίες.
Ρωτάω εμάς που γνωρίζουμε καλά ότι η κρίση δεν είναι μόνο οικονομική είναι βαθιά κοινωνική και επιβάλλεται να βάλουμε πλάτη. Δεν αρκούν οι διαπιστώσεις, εδώ και τώρα να απαντήσουμε, εγκαταλείποντας τον άχαρο ρόλο του θεατή. Εγκαταλείποντας τις μοναχικές πορείες. Εδώ και τώρα να μπούμε μπροστά σε μια προσπάθεια συλλογική που θα ανοίξει δρόμους και για τις γενιές που έρχονται.
Τι κάνουμε σήμερα; Τίποτα δεν κάνουμε.


.