Ο Ιούνιος θα ξανάρθει...

Άρχισε η αντίστροφη μέτρηση. Για τον Ιούνιο μιλάω. Πολλές φορές η στήλη, όταν ανακαλύπτει κάτι, δεν μπορεί να κρύψει τον ενθουσιασμό της. Και εγώ άργησα να ανακαλύψω τον Ιούνιο. Έφτασα πενήντα, και όσο ανέβαινα σπατάλησα το χρόνο, τώρα που άρχισαν οι μέρες να μικραίνουν, για να ακριβολογώ από την ερχομένη Πέμπτη θα αρχίσουν, η ανάγκη της οικονομίας μπαίνει σιγά σιγά και βασανιστικά στην ζωή μου.
Αυτές οι μέρες είναι ο θρίαμβος, η δόξα και η δύναμη του Φωτός. Οι μεγαλύτερες μέρες του χρόνου. Με φως, πολύ φως. Παράταση ζωής, αυτές οι πρόσθετες ώρες, πριν από τη δύση. Θερινό ηλιοστάσιο. Ατελείωτη μέρα κι ατελείωτη νιώθεις τη ζωή.
Ο Σεφέρη έγραφε: «Κατά βάθος είμαι ζήτημα φωτός». Μόνον αυτός; Όλοι μας. Πλασμένοι από φως και ύλη - όσο περισσότερη ακτινοβολία δεχόμαστε τόσο πιο ζωντανοί. Γεμίζουμε ενέργεια, σαν φωτοηλεκτρικά κύτταρα.
Εδώ στου δρόμου τα μισά που έχουμε φτάσει, η στάση είναι απαραίτητη. Η αναθεώρηση, όσο και αν βλάψει τα δόγματα, που μας νανούρισαν, επιβεβλημένη. Από την περασμένη Παρασκευή μέχρι την Τετάρτη που μας έρχεται, 19.51 μας χαιρετάει ο ήλιος και τέλος με την πρόσθεση, οι επόμενες ασκήσεις μας εκπαιδεύουν στην αφαίρεση. Και μπορεί ο Ιούνιος να μας ξανάρθει, με προσθέσεις και αφαιρέσεις, για μας όμως που δεν αντέχει άλλο βάρος το σαρκίο μας, μονό η αφαίρεση θα μας ξαλαφρώσει.
Είδες τι σου φέρνει ένας μήνας που σε καθρεπτίζει; Ο φετινός Ιούνιος με οδήγησε στην αφαίρεση. Εδώ στου δρόμου τα μισά που έχουμε φτάσει και ανηφόρα ακολουθεί και πολλές από τις δυνάμεις μας έχουμε χάσει. Να πετάξουμε τα βάρη για να ξεκωλύσουν τα πόδια μας. Έχουμε δρόμο ακόμα και ο Ιούνιος θα ξανάρθει.