Μια επανεκκίνηση

Πως συνεχίζουμε; Εδώ είναι ο τόπος, βουνά και θάλασσες. Σ’ αυτόν τον τόπο που πέρασε περιπέτειες και είναι εδώ για να μας θυμίζει την πορεία ενός Λαού που δεν διστάζει να πατά το κουμπί της επανεκκίνησης. Η περιπέτεια που ζούμε, δεν είναι η πιο τρομερή. Ο περασμένος αιώνας, έφερε καταστροφές, λιμούς, πολέμους και εμφυλίους, ηρωισμούς, ταπεινώσεις. Κάθε καταστροφή και ένα νέο ξεκίνημα.
«Μια επανεκκίνηση της κοινωνίας λοιπόν» γράφει μεταξύ άλλων ο Νίκος Ξυδάκης. «Που θα είναι οδυνηρή όμως: η επανεκκίνηση θα τελεσθεί επί των ερειπίων του παλαιού.
Ακριβώς αυτά τα ερείπια πρέπει να είναι το πρώτο μέλημα: πώς θα είναι λιγότερα, αφενός, πώς θα τα αξιοποιήσουμε, αφετέρου. Πώς θα πάρουμε στα χέρια μας προσεκτικά τα όστρακα, τα θραύσματα, για να τα συντηρήσουμε, να τα συγκολλήσουμε, να ανατάξουμε ό,τι αξίζει να σωθεί: το σχήμα των προσώπων. Σαν αρχαιολόγοι του μέλλοντός μας, σαν ιστορικοί άνθρωποι, σαν κληρονόμοι βαριάς κληρονομιάς, σαν τυχεροί κάτοικοι τόπου ευλογημένου, ταγμένοι να συνομιλούμε με νεκρούς, με φαντάσματα εμφυλίων, ακούγοντας διαρκώς φωνές ποιητών και φιλοσόφων, πολεμιστών και ταξιδευτών, γνωρίζοντας διαρκώς ότι το ποτάμι δεν γυρνάει πίσω, μ’ εμάς ή χωρίς εμάς. Ας πάρουμε απόφαση λοιπόν ότι το ποτάμι θα μας περιέχει, θα μας φέρει προς τους νέους καιρούς• κι ας επιπλεύσουμε, σώοι, ανάμεσα σε κορμούς και πτώματα. Επιπλέοντας, ας υφαίνουμε το μέλλον μες στο παρόν».
Πως συνεχίζουμε; Όπως κάθε φορά που χρειάστηκε, μια επανεκκίνηση της μηχανής, που τόσες φορές έχουμε κάνει…