η αλήθεια είναι ότι η ψήφιση των νέων μέτρων, επί της ουσίας δεν πρόκειται να αλλάξει τίποτα. Πόσο ακόμα να κρυφτούμε από την πραγματικότητα. Και η πραγματικότητα, δεν έχει να κάνει με την ψήφιση του μεσοπρόθεσμου. Έχει να κάνει με την εφαρμογή μέτρων που βρίσκονται εκτός της. Δεν είναι η απόφαση, θετική ή αρνητική το μείζον, το μείζον είναι το μέγεθος της αντίδρασης. Δεν μπορεί να στηρίζει ο Λαός τη τύχη του σε κάποιους βουλευτές της πλειοψηφίας, που δηλώνουν ότι θα καταψηφίσουν. Η τύχη του είναι στα δικά του χέρια.
«Θα αφήσουν τις πλατείες ηττημένοι;» αναρωτιέται σε άρθρο του Ο Νίκος Ξυδάκης «Πού θα παροχετευθεί όλος τούτος ο θυμός, αν αποδειχθεί ατελέσφορη και τούτη η τελετουργία; Θα στραφεί προς τα μέσα, παλίνδρομα, θα φαρμακώνει το μέσα, θα γίνει τοξική ματαίωση, απόγνωση, μίσος τυφλό. Κουφό κράτος, τυφλή διοίκηση, ανυπεράσπιστη κοινωνία, με φωνή που δεν εισακούεται.
Eίτε να φέρεσαι καλά στους ανθρώπους είτε να τους συντρίβεις, αν τους αφήσεις με ελαφρές πληγές θα σηκωθούν σε εκδίκηση - αναλαμπή από τον Ηγεμόνα του Μακιαβέλι. Το κράτος θα συντρίψει τον λαό του; Διαβάζει Μακιαβέλι τη νύχτα ο δικός μας; Αν ναι, θα διάβασε κι αυτό: Ο ηγεμών θα πρέπει να εμπνέει φόβο, έτσι ώστε αν δεν κερδίσει την αγάπη, να αποφύγει το μίσος».
Ούτε μεσοπρόθεσμο ούτε μακροπρόθεσμο. Είτε ψηφιστεί, είτε όχι τα παιδιά που ξεκίνησαν δεν σταματούν. Όλα μπροστά θα πάνε. Θα ξεκουτιάνουμε. Θα καθαρίσει το μυαλό μας. Σ’ αυτά τα παιδιά το χρωστάμε που είναι όλα εκεί, στις συγκεντρώσεις, ενωμένα μια γροθιά, αντιμετωπίζοντας το φόβο του αύριο.
Τα βλέπω να γελούν με μια αθωότητα που ομολογώ είχα ξεχάσει και σκέφτομαι, όση καταστροφή και αν πίνουμε, δεν τέλειωσε ο κόσμος. Απέναντι μας γίνονται οι καθρέπτες που αποφεύγουμε, γίνονται η αντανάκλαση της νεότητας μας. Μας ανακαλούν στην τάξη των αισθημάτων που, πέρασαν πίσω από της υποχρεώσεις. Γίνονται οι τύψει και η μετάνοια μας συγχρόνως…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου