Έχω κερδίσει κάποια μέτρα

Με απασχολεί έντονα τελευταία. Δεν γράφω αυτά που θέλω. Μια ελάχιστη αλήθεια βλέπει το φως  και γίνεται άλλοθι για εκείνα που σκεπάζονται επιμελώς από σιωπή. Ένα μικρό μέρος εξομολόγησης, τεχνηέντως διατυπωμένο, ώστε  να βγάζει την επιθυμητή εικόνα.  Η καθημερινή μάχη με τον εγωισμό μου,  δεν είναι εύκολη υπόθεση, ακόμα και τις μέρες που φαίνεται τσακισμένος, σκοπιμότητες εξυπηρετεί.

Πολλές φορές υπάρχει έντονο το στοιχείο του αυτοσαρκασμού, για να ενισχύσει    πρωτίστως την αμυντική λειτουργία. Παίρνουμε την ευθύνη να  τα ψάλουμε στον εαυτό μας, υπερβολικά τις περισσότερες  φορές,  για να μη δώσουμε σε καμία περίπτωση το δικαίωμα να μας κρίνει κάποιος άλλος. Αναλαμβάνουμε την ευθύνη  τη μεγάλη για να αποφύγουμε και την πιο μικρή.

Κάνω προσπάθειες και έχω κερδίσει κάποια μέτρα. Υπάρχουν στιγμές δύναμης ή αδυναμίας, που πετάγονται κάποιες λέξεις προς τα έξω, μεταφέροντας μέσα μου αέρα ελευθέριας.  Τις περισσότερες φορές αποσπασματικά και σε χρόνους ανώδυνους.

Σε χιλιάδες κείμενα που έχω γράψει όλα αυτά τα χρόνια,  έχω διασπείρει αλήθειες με τρόπο,  που να μην λένε την αλήθεια.

Εμείς,  που έχουμε αρνηθεί την εξομολόγηση, με την θρησκευτική έννοια του όρου,  επιχειρούμε αποσπασματικά, αφού βεβαίως  επιλέξουμε το δέκτη, να βγάλουμε κομμάτια της ψυχής απ’  το μπαούλο   και να ράψουμε κουστούμια.   Διαφορετικά  κουστούμια, ταιριαστά στους φίλους που θα τα φορέσουν,  ώστε να δείξουν κατανόηση.

Μόνο αυτό με παρηγορεί,  που μέχρι σήμερα δεν κατάφερα να πάω παραπέρα, από ένα μέσο όρο που απεχθάνομαι. Βλέπετε   κάθε κείμενο έχει διαφορετικούς αποδέκτες.      

Όχι δεν φταίει ο πυρετός…  κατάλοιπα μιας γενιάς που ανεμίζει τα λάβαρα του παρελθόντος, πνιγμένη στην ανασφάλεια και στον εγωισμό είναι η αιτία.
Όχι δεν είναι ακραία... δημιουργικές ενοχές ενός εκδρομέα του ’70 είναι, που προσπαθεί, με λέξεις να επικοινωνήσει,  αλλά μέχρι σήμερα γίνεται αποκλειστικός φορέας  του αυστηρά προσωπικού…  δηλαδή της μοναξιάς του.

Δεν γράφω αυτά που θέλω. Από μόνη της  όμως η παραδοχή με πήγε σήμερα λίγα εκατοστά παραπέρα. Που ξέρεις…