Ούτε αριστερή κυβέρνηση έχουμε , ούτε αριστερή κοινωνία.

Ήταν επόμενο να οδηγηθούμε μέχρι εδώ. Όταν το μεγαλύτερο τμήμα της επιστημονικής κοινότητας, λειτουργούσε με λογικές αγοράς, στερούμενο παντελώς οράματος και αγάπης για την επιστήμη που υπηρετεί, τι να περιμένει κανείς από τα άλλα τμήματα της κοινωνίας;

Το πτυχίο του Πολυτεχνείου εδώ και κάποιες δεκαετίες, αποτελούσε εισιτήριο για οικονομική ανέλιξη. Έτσι μπήκε σφραγίδα νομιμότητας στην ασκήμια των περισσότερων ελληνικών πόλεων. Οι γιατροί εκείνης της εποχής πλούτισαν, η υγεία όμως σήμερα πεθαίνει. Το ίδιο και η παιδεία, για την πολιτική και την δημοσιογραφία περιττεύουν τα σχόλια. Μέσα σε ένα τέτοιο περιβάλλον, στερούμενο οραμάτων και αγάπης για την ίδια την επιστήμη, ήταν φυσικό, όταν το χρήμα έγινε θεός, να μην υπάρχουν αντιστάσεις.

Ζούμε μια περίοδο σκιάς, ανίκανοι να σκεφτούμε το κακό που μας συμβαίνει και το μεγαλύτερο που ακολουθεί. Κάτω απ' αυτές τις συνθήκες που έχουν διαμορφωθεί, τι να περιμένεις σήμερα;

Όλα τα χρόνια που προηγήθηκαν, η αποχή, η ανοχή, η απάθεια, η αδιαφορία, οι μοναχικές πορείες και ο κερματισμός του κοινωνικού ιστού, μεγάλωσαν την απόσταση, με την εξουσία να εξουσιάζει και όχι να υπηρετεί και το λαό να σχολιάζει.

Για να είμαστε ειλικρινείς: ούτε αριστερή κυβέρνηση έχουμε , ούτε αριστερή κοινωνία. Μια αποθέωση του “Εγώ” και κυριαρχία του ατομισμού. Συμφέροντα, μικροσυμφέροντα, ρουσφέτια και ότι δεν βοηθάει μια κοινωνία να πάει μπροστά. Σε αυτόν τον αστερισμό κινείται και το εκλογικό σώμα , Η στήριξη που παρέχει σήμερα κάπου, αύριο μπορεί να στραφεί σε αντίθετη κατεύθυνση. Δυστυχώς δεν μπορούμε εύκολα να απαλλαγούμε από νοοτροπίες παρελθόντων ετών, που με επίκεντρο την αγορά διαμόρφωσαν ένα περιβάλλον αποξενωμένο από αξίες και ιδανικά.

Ο Λαός μπορεί να αποκαλείτο κυρίαρχος, αυτό όμως δεν προκύπτει από καμία διαδικασία.

Η εξουσία, νομιμοποιημένη από κανόνες, που είχε αυτή ορίσει, ακολούθησε μια αντίθετη πορεία, υπερασπιζόμενη τα δικά της ζωτικά συμφέροντα.

Και η επιστημονική κοινότητα όμως, χωρίς βεβαίως να αποκλείουμε τις φωτεινές εξαιρέσεις, από την μεταπολεμική περίοδο μέχρι σήμερα, οδηγήθηκε σε μια φθίνουσα πορεία, υπερασπιζόμενη τα στενά της οικονομικά συμφέροντα, ενώ παράλληλα υπήρξε χείριστο παράδειγμα για το υπόλοιπο τμήμα της κοινωνίας.