Για να αντέξω

Δεν θα συνεχίσω με όλα αυτά που μας πληγώνουν. Θα τα θυμόμαστε αυτά τα χρόνια από το ’10 έως το ΄20. Θα τα μνημονεύουμε σαν ένα μελανό χρονικό σημείο της ιστορίας, που υποθήκευσε το μέλλον.

Τι άλλο θα ζήσουμε… και δυστυχώς αυτό που ζούμε δεν είναι πόλεμος, ο πόλεμος έχει αρχή και τέλος. Έχει συμμετοχή, έχει μάχες έχει νίκες και ήττες. Έχει προ και μετά. Συντρίμμια και ανοικοδόμηση. Ο πόλεμος έχει μετρήσιμο χρόνο. Η λήξη του πολέμου, σε βρίσκει στην αφετηρία για μια νέα αρχή, δύσκολη όπως κάθε αρχή, αλλά και ελπιδοφόρα.
Σήμερα μια οικονομική κρίση που συνεχίζεται και ας μιλούν περί του αντιθέτου και μια πανδημία εν εξελίξει. Τίποτα δεν είναι πιο τρομακτικό μπροστά στο απροσδιόριστο του χρόνου, ό,τι ανοίγεται μπροστά μας έχει ήδη υποθηκευθεί.
Ζούμε μια πρωτόγνωρη κατάσταση. Οι βεβαιότητες του παρελθόντος, έμειναν για να νανουρίζουν τις ώρες των διαλειμμάτων. Εδώ στην ερημιά μας, όσο και αν προσπαθούμε με ασκήσεις αποσυμπίεσης, μας ξεφεύγει κάπου το μυαλό και μας τρομάζει.
Είναι μέρες που με βασανίζει: θα κυκλοφορούμε σαν αστροναύτες πλέον στη γη; Η μάσκα θα γίνει απαραίτητο αξεσουάρ όχι για τα καρναβάλια αλλά για κάθε μας έξοδο;
Ας επανέλθουμε από εκεί που ξεκινήσαμε και ας ψάξουμε να βρούμε όλα αυτά που μπορούν να μας κρατήσουν δυνατούς. Αυτές τις μέρες διαβάζω ένα αισιόδοξο βιβλίο «Ο ευαίσθητος εαυτός» τουBoris Cyrulnik, όχι για να ξεχάσω αλλά για να αντέξω.

“Δίχως νόημα ύπαρξης, η ζωή γίνεται αδιάβατη. Αποδεικνύεται έρημος.
Η ανάκαμψη δεν είναι ουτοπία”, υποστηρίζει ο συγγραφέας και ψυχίατρος. Στηρίζοντας ολόκληρο το βιβλίο στο τι είναι τελικά, αυτό που κάνει άλλους ν’ αντέχουν και κάποιους άλλους να καταποντίζονται στα τάρταρα και να χάνονται.
Η μαγική έννοια της ανθεκτικότητας, ευθύνεται για όλα αυτά.
Και «ανθεκτικότητα» σημαίνει τη δυνατότητα που έχει ένα πρόσωπο αντιμέτωπο με οδυνηρές καταστάσεις να κινητοποιεί μηχανισμούς άμυνας που του επιτρέπουν να απορροφήσει το σοκ, να ανταπεξέλθει και να αντλήσει από αυτό οφέλη.
Και επειδή «γράφουμε με αυτό που είμαστε» το βιβλίο του είναι ακριβώς αυτό: φαναράκι που υποδεικνύει με τον πιο μεταξωτό τρόπο, το πώς θα μπορέσουμε να ξεπεράσουμε την οδύνη. Τα χρειαζόμαστε αυτά τα στηρίγματα στις δύσκολες μέρες που βιώνουμε.