Για να εξηγούμαστε: άλλο ευεργέτης, άλλο επενδυτής. Μπορεί να ακούγεται αυτονόητο, όμως στις μέρες του άκρατου νεοφιλελευθερισμού δεν είναι.
Η θέση μας για τις επενδύσεις είναι γνωστή. Οι ιδιωτικές επενδύσεις υπό προϋποθέσεις, στο πλαίσιο λελογισμένων πρωτοβουλιών, με απαραίτητη προϋπόθεση τον σεβασμό στο περιβάλλον, μπορεί να φέρουν ανάπτυξη. Σε καμία περίπτωση όμως δεν την εγγυώνται. Σήμερα παρατηρούμε την ηγεσία από την κεντρική μέχρι την τοπική, να αντιμετωπίζει τον κάθε επενδυτή σαν ευεργέτη. Τρέχει ο Πρωθυπουργός, οι Υπουργοί, οι Βουλευτές, οι Περιφερειάρχες, οι Δήμαρχοι να εγκαινιάσουν την επένδυση και να ευχαριστήσουν όλους αυτούς που για την ψυχή της μάνας τους, αποφάσισαν να επενδύσουν. Όλη η επιχειρηματολογία ακούει στη λέξη “ Ανάπτυξη” και ο πρώτος λόγος που είναι κυρίως το κέρδος του κάθε επενδυτή αγνοείται επιδεικτικά.
Φυσικά οι επενδυτές
κοιτάζουν το συμφέρον τους, οι πολιτικοί όμως που τους αντιμετωπίζουν σαν ευεργέτες ποιο συμφέρον εξυπηρετούν;
Τα παραπάνω από μια επένδυση στο νησί που ο επενδυτής αντιμετωπίζεται σαν τον ευεργέτη Μαρασλή.
Άλλο ήθελα να γράψω σήμερα. Για την επιτυχία που κάνει ησυχία, ενώ η αποτυχία δεν έχει άλλο δρόμο, από το να κάνει φασαρία. Μιλάει εξηγεί, ερμηνεύει, αντιδιαστέλλει, παραβάλλει, συγκινεί, συγκρίνει, περιγράφει, σαρκάζει, κάνει ότι μπορεί να κάνουν οι λέξεις, όταν οι λέξεις, είναι το μόνο που σου έχει απομείνει.
Τελικά η αποτυχία πάντοτε έχει κάτι να σου πει και αν δεν έχει τίποτα, σου δίνει την εντύπωση ότι έχει.
Τα γεγονότα από μόνα τους, μου αφαιρούν κάθε διάθεση για απονομή δικαιοσύνης. Σχεδόν πάντα είμαι διαθέσιμος να επωμιστώ το βάρος και χωρίς να έχω καταλήξει στον ένοχο, αλυσοδένομαι εκ των προτέρων. Σ’ αυτές τις χρονικές στιγμές, «Πάντοτε με βάραινε μια αόριστη ενοχή, σαν να 'χα κλείσει την πόρτα μου σ΄ έναν άγγελο» Ευτυχώς που ο θυμός μου, αποτελεί εξαίρεση του κανόνα και έρχεται πάντα καθυστερημένος για να βάλει τα πράγματα στη θέση τους.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου