Έτσι θα πάει το Φθινόπωρο τα νέα από Χειμώνα. Οι συχνές εναλλαγές στην θεματολογία της στήλης, μου δίνουν τη δυνατότητα να αντέχω στην καθημερινότητα. Όταν η κουβέντα αρχίζει να πλατειάζει είμαι έτοιμος με την μια τελεία στο χέρι. Άντε τώρα να περιγράψω απ’ αυτό το μονόστηλο τις ευθύνες της πλειοψηφίας και τους παράγοντες για την εκάστοτε συμπεριφορά της. Οι πολιτικοί είναι οι φταίχτες ή ο Λαός που τους επέλεξε; Και ποιος επηρέασε τον Λαό για να πράξει έτσι;
Φταίει η Αμερική ή Ελλάδα που συμπορεύεται στις επιταγές της; Φταίει η ανάγκη, η υγρασία που είμαστε τόσο απαθείς; Είναι μέρες που νοιώθεις περιττός ακόμα και για τον ίδιο σου τον εαυτό.
«Η καρδιά μου θέλει να φωνάξει. Δεν χωράω πουθενά. Η πανσέληνος, ο ανάδρομος Ερμής, η κατακόρυφη Αφροδίτη, ο αφρίζω Δίας, δεν ξέρω αν φταίνε τα αστέρια, τα φεγγάρια, ίσως - πάλι φταις και συ - που λέει και το τραγούδι»
Μπορεί η πλειοψηφία να είμαστε εμείς. Συνοψισμένοι σε ένα ορισμό: καταναλωτές. Και σε μια δυνατότητα αναλώσιμοι, όμως που είναι η πλειοψηφία;
Μην περιμένετε συμπεράσματα, μόνο ερωτηματικά μου έρχονται στο μυαλό.
Μπορεί για όλα αυτά να έχουν απαντήσει οι φιλοσοφικές θεωρίες, όμως και αυτές συγκρούονται και άντε να βγάλεις άκρη.
Επιστρέφω στην ακτίνα δράσης μου. Εδώ μπορώ να διακρίνω τα πάντα δια γυμνού οφθαλμού. Επιστρέφω στο προσωπικό που είναι και κοινωνικό.
«Τι περιμένουμε να ανθίσει σε τσιμεντένιους κήπους; Ναι όλα τ’ άσχημα θα συνεχίζουν να γίνονται την ίδια ώρα που εμείς θα μεγαλώνουμε, και θα επενδύουμε στις άυλες μετοχές της ευγενούς ζωής»
Ασκήσεις θάρρους όλα τα παραπάνω, γιατί τα ερωτηματικά στην απελπισία δεν χρειάζονται πάντα μια απάντηση, τα πετάμε στον αέρα για να εισπράξουμε την αντήχηση. Ποιος ξέρει ίσως κάποτε καταφέρουμε να δώσουμε τις απαντήσεις…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου