Ήταν πολλά τα λεφτά

Μπορεί η διοικητική μεταρρύθμιση να διαφοροποιεί τα πράγματα, το 2006 με το 2010 όμως, έχουν πολλά κοινά στοιχεία. «Είναι πολλά τα λεφτά έγραφα τότε» και σήμερα, αυτοί που τα απέκτησαν, από το παρασκήνιο επιχειρούν με νύχια και με δόντια να διαφυλάξουν τα κεκτημένα ή για να ακριβολογούμε τα κλεμμένα…
«Ζούμε ένα νέο παγκόσμιο μεσαίωνα σε όλες του τις εκφάνσεις.
Δεν είναι αποτέλεσμα απαισιοδοξίας η παραπάνω διαπίστωση.
Μεσαίωνας στην πολιτική, στην εργασία, στον πολιτισμό, στην ποιότητα ζωής στην ενημέρωση.
Ο καπιταλισμός δίνει τα ρέστα του, δημιουργώντας όλο και περισσότερες ανάγκες στην κοινωνία και όπου αυτό δεν είναι εφικτό, με την ισχύ των όπλων, γκρεμίζει για να ξαναχτίσει
Ζούμε σε μια πόλη, που υπάρχουν όλες οι προϋποθέσεις, να είμαστε ικανοποιημένοι από την ποιότητα ζωής. Δεν είμαστε όμως.

Ζούμε σε μια πόλη που πλήττεται εδώ και χρόνια από μια άνευ προηγουμένου συναλλαγή. Δέσμια οικονομικών συμφερόντων, που αναδεικνύουν έντονα το φαινόμενο της διαπλοκής. Ζούμε τον μεσαίωνα μας σε μια πόλη μεσαιωνική, αποτελώντας το ζωντανό κομμάτι της εν έτη 2006.
Το δυστύχημα είναι, ότι ενώ οι μέχρι πρότινος πρωταγωνιστές - ληστές αυτής της ζοφερής κατάστασης έχουν φύγει από το προσκήνιο, έχουν αφήσει πίσω τους επίδοξους, νέους επιγόνους, που συνεχίσουν με την ίδια μανία τη λεηλασία.
Η προσπάθεια να κλείσουμε τις πληγές αποδεικνύεται ανεπαρκής. Το απόστημα παραμένει ενεργό. Και θα παραμένει. Μπορεί ο Λαός να τους τιμώρησε εκλογικά, δεν τους άδειασε όμως τις τσέπες, που γέμισαν όλα αυτά τα χρόνια πουλώντας αέρα κοπανιστό, σοσιαλισμό… Ο μεσαίωνας που ζούμε δεν ανατρέπεται με συνθέσεις, αλλά με αποσυνθέσεις. Πρέπει να κόψουμε τις ρίζες και γι’ αυτό χρειάζεται μαχαίρι».
Σήμερα εν έτη 2010, μπορεί να μην αποτελούν το ισχυρό εκείνο μπλοκ που υποσχέθηκε να εκσυγχρονίσει την Ελλάδα, βρίσκονται όμως διασκορπισμένοι και κρυμμένοι πίσω από την εξουσία, αδιαφορώντας για κόμματα και χρώματα. Ήταν πολλά τα λεφτά και φαίνεται πως θα πάρει χρόνο για να τελειώσουν…