Χίλια κομμάτια, μπροστά στα χίλια προβλήματα

Άρχισε να μετράει και επισήμως ο προεκλογικός χρόνος. Ένας μήνας δύσκολος με τις σχέσεις των ανθρώπων της κάθε τοπικής κοινωνίας να δοκιμάζονται βάναυσα.
Οι χιλιάδες υποψήφιοι που πλαισιώνουν τους συνδυασμούς του Δήμου και της Περιφέρειας, δίνουν τη μάχη της ψήφου, με αντιπάλους όχι μόνο υποψηφίους των άλλων ψηφοδελτίων, αλλά πολλές φορές και τους συνυποψήφιους τους.
Το θέμα έχει εξαντληθεί, με δυσκολία μου βγαίνουν οι λέξεις, που αναφέρονται στις επικείμενες εκλογές. Φοβάμαι, ότι στην προσπάθεια μου να βρίσκομαι, εντός επικαιρότητας, θα περάσω στην παραπολιτική παραφιλολογία, που ανέκαθεν μισούσα.
«Πολλά λόγια αυτές τις μέρες. Λόγια - κέρματα, λόγια - ψιχία, λόγια μετά λόγου γνώσεως ή άνευ λόγου. Ποια θέλεις; Απ’ όλα έχω. Σε διαφορετική τιμή. Αυτά της επίγνωσης τα ανταλλάσσω μόνο με αφοσίωση. Έχεις;»
Η αυτοδιοίκηση από μόνη της, σαν μια συμμετοχική διαδικασία αποδεσμεύεται από τους εναγκαλισμούς και λειτουργεί ανεξάρτητα, γιατί η κάθε τοπική κοινωνία, υπό το βάρος των προβλημάτων που αντιμετωπίζει, δεν έχει την πολυτέλεια να περιχαρακώνεται.
Τα έντονα κομματικά χρώματα που ξεπροβάλουν αυτήν την περίοδο, είναι βέβαιο ότι την επομένη των εκλογών θα ξεθωριάσουν. Δεν μπορεί να γίνει αλλιώς.

Η περιφέρεια αναστενάζει, παραμελημένη χρόνια τώρα από την κεντρική εξουσία. Η φτώχεια που μας έχει γονατίσει, η ανεργία, η υγεία, η παιδεία, το περιβάλλον, η ακρίβεια, δεν είναι προβλήματα που τα δημιούργησε η τοπική κοινωνία. Είναι προβλήματα ευθύνης της κεντρικής εξουσίας.
Με το πέρας της προεκλογικής περιόδου και πάλι θα βρεθούμε μόνοι, αντιμέτωποι με όλα τα παραπάνω. Όλοι μαζί έχουμε πιο δυνατή φωνή στην διεκδίκηση όλοι μαζί είμαστε πιο δυνατοί στην άμυνα για να περισώσουμε ότι ακόμα έχει απομείνει.
Τα τελευταία χρόνια ο Δήμος Κερκυραίων αποτελεί το επίκεντρο της πολιτικής σύγκρουσης, μιας σύγκρουσης που δεν ωφέλησε τον τόπο. Ευχή και ελπίδα σε αυτές τις εκλογές, το «αίμα» που θα χυθεί, να είναι το τελευταίο.