Λύση προσωρινή

Δεν είναι η πρώτη φορά, δεν είναι η μοναδική πόλη. Κάτω από τα χριστουγεννιάτικα φώτα, που επιμένουν να μας θυμίζουν μέρες γιορτινές, τους δρόμους «στολίζουν» τόνοι σκουπιδιών. Οι απλήρωτοι εργαζόμενοι απεργούν και κανένα επιχείρημα, δεν μπορεί να σταθεί απέναντι τους. Σύνηθες φαινόμενο σ’ αυτή την χώρα σ’ αυτόν τόπο. Οι απεργιακές κινητοποιήσεις, με όλα τα επακόλουθα, επιβεβαιώνουν την ανεπάρκεια ενός κράτους που όλα αυτά τα χρόνια δεν κατάφερε να δώσει μια οριστική λύση σε κανένα πρόβλημα στο χώρο που έχει την ευθύνη.
Η προσωρινή λύση έγινε σημαία της κάθε κυβέρνησης, από την περίοδο της μεταπολίτευσης μέχρι σήμερα και καθήλωσε τη χώρα μόνιμα σε αναπηρικό καροτσάκι.

Παιδεία, σχεδόν κάθε χρόνο καταλήψεις, απεργίες δασκάλων και καθηγητών. Πανεπιστήμια, πόσες χαμένες εξεταστικές; Τα πλοία δεμένα στα λιμάνια και οι άνεμοι το επιτρέπουν. Νοσοκομεία με προσωπικό ασφαλείας, συγκοινωνίες χειρόφρενα ταλαιπωρίας. Αερομεταφορές άλλο δράμα. Αγρότες μπλόκα σε κεντρικές αρτηρίες και η μόνη λύση που θυμούμαστε είναι το ξεφούσκωμα των ελαστικών. Δημόσιο, τράπεζες , ΔΕΚΟ ΟΤΑ ΙΚΑ, καμία τρύπα όλα αυτά τα χρόνια δεν κατάφεραν να κλείσουν.
Αυτή η χώρα είναι σαν τους δρόμους που σκάβει η ΔΕΥΑ, και μετά ο ΟΤΕ και μετά Η ΔΕΗ και όταν τελειώσουν, επειδή είναι αδύνατον να μην ξεχάσουν κάτι το επαναλαμβάνουν, το μόνο που διαφέρει είναι σειρά.
Σήμερα την πόλη στολίζουν σκουπίδια, που λάμπουν κάτω από τα χριστουγεννιάτικα φώτα και η λύση για άλλη μια φορά θα είναι προσωρινή.