Μέχρι που ήρθε η κρίση

Χρόνια τώρα προσπαθούσαμε  να ανακαλύψουμε τις αιτίες και να δώσουμε απαντήσεις σε ερωτήματα, που έχουν να κάνουν με την αξιοπιστία της πολιτικής, με τις ευθύνες της  κοινωνίας σε σχέση με την κρίση του πολιτικού συστήματος, με τις ανυπέρβλητες δυσκολίες που δημιουργεί το ίδιο το σύστημα. Με την αδιαφορία, με την δεξιά στροφή της κοινωνίας, με τον ρόλο των Μ.Μ.Ε, με την εντατικοποίηση της εργασίας, με την ανεργία,  με το πελατειακό κράτος, την διαφθορά σε όλη την κλίμακα του κοινωνικού ιστού,   την καταστροφή του περιβάλλοντος και τόσα άλλα, που  πριν την κρίση, τα αντιμετωπίζαμε σε επίπεδο θεωρίας.

Η αλήθεια είναι  ότι καμία ουσιαστική κίνηση, εκτός από διαπιστώσεις και σχολιασμό δεν έγινε. Μέχρι που ήρθε η κρίση.  Ήρθε η  κρίση για  να αλλάξει τη ζωή μας  και ζώντας με αυτήν,  να  μας δώσει την ευκαιρία,   οι διαπιστώσεις  να ψάξουν απεγνωσμένα  πρακτικές λύσεις, γέννημα πλέον της ανάγκης.   

Σε  ένα παλαιότερο κείμενο αναρωτιόμουνα για τον αν είναι έτσι η πολιτική. Και απάντηση ήταν ασφαλώς άλλη, Όχι δεν μπορεί να είναι έτσι η πολιτική.
Πριν τη κρίση: «Εδώ ο ανταγωνισμός για την κατάκτηση της εξουσίας δεν έχει κανένα στοιχείο, άμιλλας για ευγενική ούτε λόγος. Ένα ατέλειωτο στριμωξίδι με αγκωνιές, πισώπλατες μαχαιριές, χτυπήματα κάτω από την ζώνη, ίντριγκες, λάσπες, ρουσφέτια, πολλά «Θα», παλινδρομήσεις ανακολουθίες, τα ρέστα μας όλα στο τραπέζι ενός πολιτικού παιγνιδιού, που μόνο στις διακηρύξεις, που μένουν διακηρύξεις, διαβάζεις για τα προβλήματα και την λύση τους, που ωστόσο, παραμένουν προβλήματα και άλυτα.

Προς τι αυτό το έντονο ενδιαφέρον αυτή τη περίοδο; Δεν το βλέπω στην καθημερινότητα σας. Δεν το βλέπω στη στάση σας την προσωπική, δεν το βλέπω στην προσφορά σας την αφιλοκερδή, δεν το βλέπω στα μάτια σας, που κρυφοκοιτάζουν πονηρά τους θρόνους.
Προσπαθείτε με πλατιές έννοιες να δικαιολογήσετε τις ενέργειές σας. «Έτσι είναι η πολιτική». Έτσι σας βολεύει να είναι. Να νομιμοποιεί το ψέμα, την αχαριστία, την διαπλοκή την συναλλαγή. Να είναι ξένη με τα συναισθήματα, τη φιλία και το λόγο τον ανδρικό. Έτσι σας βολεύει να αγιάζει τα μέσα, ακόμα και τα εγκλήματα, για τον απώτερο σκοπό και ναι, αν ήταν η αγάπη και η φροντίδα γι’ αυτήν τον τόπο θα χωρούσε και συζήτηση, για την πάρτη σας όμως είναι, για την άκρατη φιλοδοξία σας, για τα συμφέροντα σας, για την βλακεία σας.»
Και επειδή δεν είναι έτσι η πολιτική, ελατέ να δούμε τι κάνουμε, γι’ αυτόν τόπο το δικό μου και δικό σας.

Και επειδή εκείνες οι παλαιές διαπιστώσεις πριν την κρίση έμεναν λόγια στον αέρα, που τα λέγαμε χωρίς την φιλοδοξία  να γίνει κάτι,  τώρα μέσα στη κρίση,   έχουμε τις μελέτες έτοιμες, ας βιαστούμε για την εφαρμογή τους