Ζέσταμα

Να επανέλθουμε σιγά σιγά, με ρυθμούς αργούς, όπως χρειάζεται για να αντέξει ο οργανισμός μας. Για να ζεσταθούμε. Η αλήθεια είναι ότι ποτέ δεν έφυγα, ταξίδεψα εκεί που ξεκουράζεται η ψυχή. Για ν’ αντέξει. Πώς να αντέξεις, αν δεν φύγεις. Πως να αντέξεις αν δεν ονειρευτείς. Πώς να κρατηθείς αν δεν επαναφέρεις τα παιδικά σου «Θέλω» και δεν βάλεις πλώρη για τα ανεκπλήρωτα; Πως ν΄ αντέξεις το δριμύ ψύχος των ημερών αν δεν επικαλεσθείς τα καλοκαίρια που έζησες.

Αυτές οι μνήμες μας κρατάνε και όλα αυτά τα ιδεατά που πιστέψαμε...

Δεν γράφω κάτω από το βάρος των κομμάτων. Τα στρατόπεδα των οπαδών, δεν ασκούν ουδεμία επιρροή σ΄ αυτά που αποτυπώνονται στο χαρτί. Σε μια προσπάθεια να υπερασπίσω την ύπαρξη μου γράφω, με την αιώνια ψευδαίσθηση, ότι κλείνω πληγές. Δυστυχώς, ακόμα και έτσι , λίγο πριν τον επίλογο ανοίγει η άλλη. Τι κάνουμε εμείς; Χειροκροτούμε και επιβραβεύουμε, πίνοντας κάθε τόσο το νερό της λησμονιάς. Στη λήθη στηρίζεται η πολιτική επιβίωση Αν κατακρίνουμε τους σημερινούς για την ασυνέπεια και το ψέμα, τι να πούμε για τους χθεσινούς, που αντί να κρυφτούν, κάτω από το βάρος των “εγκλημάτων” που διέπραξαν, ετοιμάζονται να κυβερνήσουν.

Στη λήθη τελικά στηρίζεται η πολιτική επιβίωση. Όσες προσπάθειες επιχειρούνται για να επαναφέρουν στη μνήμη τον πρότερο ανέντιμο βίον εις μάτην.

Δεν είναι τυχαίο, που πολιτικοί, βρωμίσαντες και σαπίσαντες, μπαίνουν στο χώρο της ανακύκλωσης αναζητώντας δεύτερη, τρίτη τέταρτη και πάει λέγοντας ευκαιρία. Ο Λαός ξεχνάει εύκολα, το ίδιο θα έλεγα όπως και οι πολιτικοί την επομένη των εκλογών. Η διαπίστωση διαπερνά όλο το πολιτικό φάσμα και φτάνει μέχρι και τη μικρή, μικρή μας πόλη.